سن غربالگری ماموگرافی، مخصوص پیری است؟

آنالیزهای جدید و جامعی که ۶ تیم تحقیقاتی مستقل از هم در زمینه تعیین فاصله زمانی میان غربالگری سرطان پستان انجام داده‌اند، یافته‌های هم‌ رایی را به دست آورده‌اند. هر ۶ تیم تحقیقاتی، متفق‌ القول می‌گویند انجام غربالگری ماموگرافی هر ۲ سال یکبار برای زنان ۵۰ تا ۷۴ سال و در معرض خطر متوسط، تعادل مطلوبی را میان مزایا و معایب این روش غربالگری فراهم می‌آورد.
به گزارش Medical Xpress، این نتیجه‌ گیری همسو با آنالیزهای همان گروه‌ها هستند که در سال 2009 منتشر شدند. البته تازه در بررسی منتشر شده داده‌های جدید در مورد ماموگرافی دیجیتال، درمان‌های پیشرفته و زیرگروه‌های مولکولار تومور هم به آن افزوده شده است. این یافته‌ها به کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده، به عنوان قسمتی از مرور شواهد این آژانس برای انتشار توصیه‌هایش در مورد غربالگری سرطان پستان ارایه شده است. توصیه‌های جدید کارگروه خدمات پیشگیرانه به تازگی در Annals of Interna- Medicine منتشر شده است.
این آنالیزها بوسیله تیم‌های مدل‌سازی تحقیقاتی انجام شده‌اند که قسمتی از «شبکه مدل‌سازی نظارت و مداخله برای سرطان» یا CISNET بوده و توسط انستیتو ملی سرطان تامین اعتبار شده است. محققان کنسرسیوم مراقبت و نظارت بر سرطان پستان یا BCSC هم در این راه همکاری کرده‌اند.
نویسندگان این مقاله می‌گویند: «مسئولیت CISNET خلق مدل‌هایی است که می‌توانند تعداد زیادی از سناریوهای غربالگری و درمانی را تست کرده و شواهدی را فراهم آوردند که به عنوان توصیه‌هایی برای زنان با خطر متوسط به کار گرفته می‌شوند.»
در نخستین گزارش این گروه تکنیکال که به‌ صورت آنلاین در آوریل ۲۰۱۵ منتشر شد، آنالیزهای CISNET/BCSC از ۶ مدل شبیه‌سازی شده مستقل از هم استفاده کردند که تا ۱۰ استراتژی مختلف غربالگری دیجیتال سرطان پستان را آنالیز کرده و توصیه‌های را برای جمعیت زنان در معرض خطر متوسط فراهم آوردند.
محققان استراتژی‌های غربالگری را با سن‌های مختلف شروع (40، 45 یا 50) بررسی کردند و فاصله‌های یک یا دو سال را بین انجام غربالگری‌ها در نظر گرفتند. مدل‌ سازی‌ها از اطلاعات ملی در مورد بروز سرطان پستان، خطرهای سرطان پستان، خصوصیات ماموگرافی، اثرات درمانی و خطرات فوت در اثر بیماری‌های دیگر استفاده کردند. سپس، تاثیر طول عمر، شامل مزایا و معایب غربالگری سرطان پستان با ماموگرافی نیز محاسبه شد.
آنالیزهای جدید شاما اطلاعاتی است که در گزارش سال ۲۰۰۹ این کارگروه نبوده است. در گزارش ۲۰۱۶، پیامدهای ماموگرافی دیجیتال و مدرن‌ترین درمان‌ها شامل درمان برپایه زیرگروه‌های مولکولار تومور، همچون HER۲ و وضعیت ER گنجانده شده است. از سوی دیگر، نتایج به دست آمده از سطوح خطر، دنسیتی پستان و دیگر بیماری‌های زنان برای کمک به کار بالین و ملاحظات در نظر گرفته شده در امر درمان بیماران نیز در گزارش جدید به چشم می‌خورد (تحقیقات پیشنهاد کرده‌اند که زنان با پستان‌های دنس بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند.)
با داده‌های روز آمد شده جدید، نتایج CISNET همچنان همان یافته‌های سال 2009 را نشان می‌دهند، یعنی غربالگری زنان در معرض خطر متوسط، هر 2 سال یکبار و از 50 سالگی آغاز و تا 74 سالگی ادامه داشته باشد تا بالانس قابل اعتمادی برقرار شده و از یک سو، از مرگ‌های ناشی از سرطان پستان پیشگیری شود و از دیگر سو، معایب بالقوه غربالگری، مانند تشخیص بیش از حد، موارد مثبت کاذب و بیوپسی‌های خوش‌خیم، به حداقل میزان خود برسند.
محققان دریافتند که برای جمعیت در معرض خطر متوسط، شروع غربالگری زودتر از سن ۵۰ سالگی یا انجام آنها بیشتر از ۲ سال یکبار، می‌تواند از تعداد کوچکی از مرگ‌های اضافی پیشگیری کند، اما باعث بوجود آمدن تعداد بیشتری ماموگرافی‌های مثبت کاذب و بیوپسی‌های خوش‌خیم می‌شود، به این ترتیب، با درمان‌های بیش از حد و تشخیص‌های بیش از اندازه روبرو خواهیم شد.
با این حال، خط پائین آن است که ماموگرافی باعث حفظ جان‌ افراد می‌شود. اینکه چه زمانی انجام ماموگرافی آغاز شود و هر چند وقت یکبار تحت انجام آن قرار گیرید، یک تصمیم شخصی است. هیچ مدلی نمی‌تواند به آنها پاسخ دهد.

دیگر یافته‌های مدل‌سازی CISNET
در جمعیت غربالگری نشده، مدل‌ها پیش‌ بینی می‌کنند میانه احتمال تجمعی داشتن تشخیص سرطان پستان از سن ۴ تا ۱۰۰ سالگی، ۱۲/۹ درصد است. بدون غربالگری، میانه احتمال فوت در اثر سرطان پستان، ۲/۵ درصد است. بنابراین، اگر یک استراتژی خاص غربالگری باعث کاهش ۳۰ درصدی در مورتالیتی سرطان پستان شود، احتمال مورتالیتی سرطان پستان از ۲/۵ درصد به ۱/۵۷ درصد کاهش یافته است.
غربالگری با فاصله هر 2 سال یکبار، از سن 50 تا 74 سالگی، باعث کاهشی با میانه 25/8 درصدی در مورتالیتی سرطان پستان می‌شود، یعنی از 7 مورد مرگ در اثر سرطان پستان در هر 1000 زن غربالگری شده جلوگیری می‌کند. همچنین باعث بروز 953 مورد مثبت کاذب و 19 مورد تشخیص بیش از اندازه خواهد شد.
در کل، استراتژی‌های دو سالانه، به‌طور میانگین، ۸۱/۲ درصد از مزایای غربالگری سالانه را داشته و از طرف دیگر، تعداد موارد مثبت کاذب را به نصف رسانده و موارد تشخیص بیش از اندازه را هم کاهش می‌دهد.
در مقایسه با غربالگری دو سالانه در سنین 50 تا 74 سال، آغاز غربالگری دو سالانه از سن 40 سالگی، فقط یک مورد بیشتر مرگ را در هر 1000 سرطان پستان مشخص کرده، اما 576 مورد تست مثبت کاذب بیشتر و دو مورد بیشتر سرطان بیش از اندازه تشخیص داده شده برای هر 1000 زن غربالگری شده ایجاد می‌کند.
در مقایسه با غربالگری دو سالانه، غربالگری سالانه در سنین ۵۰ تا ۷۴ سال، ۲ مورد مرگ بیشتر را در هر ۱۰۰۰ مورد سرطان پستان آشکار می‌کند، اما معایب قابل‌توجه بیشتری را به وجود می‌آورد (۸۴۵ مورد تست مثبت کاذب بیشتر و ۶ مورد تشخیص بیش از حد بیشتر).
برای زنان با 2 تا 4 برابر افزایش در خطر ابتلا به سرطان پستان، در مقایسه با جمعیت در معرض خطر متوسط، غربالگری سالانه که از سن 40 یا 45 سالگی آغاز شود، نسبت خطرات به مزیت‌های آن مشابه یا کمتر از غربالگری دو سالانه است که در سنین 50 تا 74 سالگی انجام شود (افزایش دو برابری خطر در گروهی از زنان دیده می‌شود که مادر، خواهر یا دختر آنها مبتلا به سرطان پستان بوده است.)
برای زنان با حتی افزایش خطر ۳/۱ برابری (این افزایش خطر در زنانی دیده می‌شود که دنسیتی بافت پستان بالایی داشته باشند)، غربالگری دو سالانه که از سن ۴۰ سالگی آغاز شود، نسبت خطرات به مزیت‌های آن مشابه غربالگری دو سالانه گروه در معرض خطر متوسط در سنین ۵۰ تا ۷۴ سال است.
برای زنان سالم مسن‌تر که میانگین سال‌های عمر باقی‌مانده آنها 17 سال تخمین زده می‌شود، غربالگری باید تا سنین 78 یا 80 قابل قبول باشد ودر مقایسه با توقف غربالگری در سن 74 سالگی، باعث افزایش مختصری درتشخیص بیش از اندازه خواهد شد. برای زنان مبتلا به بیماری‌های متوسط تا شدید، توقف غربالگری در سن 68 سالگی، همان مزایا و معایب قطع انجام غربالگری را در سن 74 سالگی دارد که برای زنان مبتلا به کوموربیدیتی متوسط توصیه می‌شود.