پیامدهای سخت گیری والدین، بچه با انضباط می خواهم!

درمورد سخت گیری و انضباط مناسب کودک چه می دانید؟ در ادامه مطلب همراه ما باشید.
1- بچه های خیلی کوچک (نوزادان) نیازی به سخت گیری و انضباط ندارند. آنها با آگاهی و از روی عمد کار بدی را انجام نمی دهند. آنها با انجام برخی کارها، قصد عصبانی کردن شما را ندارند و نمی خواهند با گریه کردن، شما را تحت کنترل خود درآورند.
بچه هایی که گریه می کنند، معمولاً به چیزی نیاز دارند. آنها ممکن است گرسنه و خسته بوده و یا احساس درد کرده یا خودشان را خیس کرده باشند یا حتی نیاز داشته باشند تا کسی آنها را بغل کند.
یک کودک در 6 ماه اول، نمی تواند لوس شود. بچه هایی که گریه می کنند و سپس در آغوش گرفته می شوند، احساس می کنند که در آرامش بوده و می توانند روی امنیت دنیای اطراف شان حساب کنند و معمولاً از آن به بعد دیگر، کمتر گریه سر می دهند.
کودکان به محض اینکه بتوانند صحبت کنند، قادرند به شما بگویند که به هر چیزی در هر لحظه نیاز دارند. بنابراین دیگر گریه را وسیله ای برای این کار قرار نمی دهند.
2- بعد از مرحلۀ نوزادی نوبت به دورانی می رسد که کودک چهار دست و پا راه رفتن را آغاز می کند. در این دوره آنها اغلب به چیزهای دور و برشان علاقه مندند و نسبت به آنها کنجکاوی نشان می دهند. پس تا آنجایی که می توانید محیط خانه را برای آنها ایمن و بی خطر کنید.
اگر می بینید کودک مشغول به کاری است که شما دوست ندارید، با گفتن کلماتی مثل نکن یا بسه حواسش را از ادامۀ کار پرت کنید و به او قوانینی را که باید از آن پیروی کند، مدام گوشزد نمایید. این فرصت را در اختیار او بگذارید و با ایمن کردن فضای حداقل یکی از اتاق ها، اجازۀ جستجو و بررسی اشیاء خانه را به او بدهید.
3- سپس نوبت به دورانی می رسد که کودک راه رفتن را آموخته است و می تواند دستش را به چیزهایی که در ارتفاع بالاتری قرار دارند، برساند. در این دوره کودکان یاد می گیرند که چطور از اجسام بالا بروند. پس باز هم باید فضای خانه را برای او بی خطر و ایمن نمایید.
به آنها مقررات و قواعد را گوشزد کنید. در این مقطع سنی کم کم می توانید از روش های تربیتی، مثل فرستادن او به اتاقش و فکر کردن در مورد عملی که انجام داده، استفاده کنید. می توانید برای اجرای این روش از یک صندلی در یک اتاق خاص در یک نقطۀ مشخص استفاده کنید تا روی آن بنشیند و در مورد عملش فکر کند.
4- در چهارمین مرحله از زندگی کودک، او غیر از دیدن و پریدن و بالا رفتن از وسایل، می تواند بیشتر از قبل صحبت کند. شما می توانید در این مرحله بسیاری از موارد را به او توضیح دهید. همچنین به آنچه او در پاسخ شما باید بگوید، گوش دهید.
هر وقت که مناسب دیدید می توانید از جایزه هم استفاده کنید. دست زدن برای کودک و بغل کردن و تحسین کردن در هنگام انجام کارهای خوب، روش صحیح و مناسبی برای تثبیت رفتار درست در کودک است. هرگاه لازم می دانید از روش تنبیهی فرستادن او به اتاقش برای فکر کردن در مورد کار اشتباهش، استفاده کنید. او را به اتاقی خارج از جایی که خودتان هستید بفرستید، تا عملکردش را مورد بررسی قرار دهد.