ریزش مو پس از زایمان، چرا رخ می‌دهد؟
دلیل ریزش مو نه بارداری است و نه شیردهی، بلکه زایمان است. بعد از زایمان، به دلیل تغییرات شدید هورمونی، کم‌خونی و استرس زایمان، ریزش موی خاصی به نام ریزش موی تلوژن رخ می‌دهد.
سلامت: دلیل ریزش مو نه بارداری است و نه شیردهی، بلکه زایمان است. بعد از زایمان، به دلیل تغییرات شدید هورمونی، کم خونی و استرس زایمان، ریزش موی خاصی از نوع «تلوژن افلوویوم» یا ریزش موی تلوژن رخ می دهد که معمولا گذراست اما گاهی با ریزش موی با علت های دیگر از جمله ریزش موی آندروژنیک یا نوع مردانه همزمان می شود و به طور کامل بهبود پیدا نمی کند.
ریزش موی طبیعی بعد از زایمان، از چه زمانی شروع می شود و تا کی ادامه خواهدداشت؟
معمولا در دوران بارداری فاز فعال رشد مو طولانی تر و وضعیت موها بهتر می شود اما از حدود یک ماه بعد از زایمان، ریزش مو دوباره شروع می شود و ممکن است تا یک سال ادامه داشته باشد.
بعد از زایمان تا چه مقدار ریزش مو طبیعی است؟
پاسخ این سوال بسیار مشکل است. در افراد سالم ریزش روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ عدد موی تلوژن (در فاز استراحت) طبیعی تلقی می شود و افزایش ریزش مو بعد از زایمان هم طبیعی است تا مثلا ۲۰۰ عدد در روز هم شایع است.
ریزش موی خانم آذر بیش از یک سال است که ادامه دارد. این موضوع غیرعادی است؟
بله، اگر ریزش موی بعد از زایمان بیش از یک سال طول بکشد، باید بررسی های بیشتر شامل آزمایش های هورمونی و آزمایش تیرویید انجام شود.
آیا ریزش موی بعد از زایمان به درمان نیاز دارد؟
این نوع ریزش مو هم خود به خود بهبود می یابد و هم قابل درمان است. مصرف ماینوکسیدیل ۲ درصد به صورت موضعی و برخی تونیک های گیاهی در بهبود این وضعیت موثرند.
توجه به درمان فقر آهن (در صورت وجود) و مصرف برخی مکمل های غذایی مو و ناخن نیز مفید است. گاهی مصرف مکمل ها حتی اگر لازم هم نباشند، می تواند از نظر روانی برای بیمار سودمند باشد. توجه به تغذیه صحیح بعد از زایمان نیز بسیار مهم است.
آیا رنگ کردن مو بعد از زایمان هم این ریزش را شدیدتر می کند؟
نه. رنگ کردن تأثیری بر ریزش مو ندارد.
کمبود ویتامین B۱ افزایش ریزش مو
دکترسیدعلی کشاورز، مدیر گروه تغذیه و بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی تهران : نامتعادل بودن تغذیه ، یکی از علل ریزش مو است. از ریزمغذی هایی که کمبود آنها باعث ریزش مو می شود، روی یا زینک، آهن و ویتامین های گروه ب به خصوص ب۱ هستند.
اگر افرادی که رژیم لاغری می گیرند مواد نشاسته ای را در برنامه غذایی خود محدود کنند، از آنجا که ویتامین ب۱ بیشتر از طریق نان به بدن می رسد، احتمال اینکه دچار ریزش مو شوند، زیاد خواهد بود.
حتی کسانی که رژیم های خیلی محدود دارند، باید روزانه حداقل ۱۵۰ - ۷۵ گرم نان یعنی ۲ تا ۵ واحد کربوهیدرات مصرف کنند. وقتی میزان مصرف کربوهیدرات به کمتر از ۵ واحد رسید، مصرف مکمل های گروه ب لازم است.
دریافت کم و ناقص پروتئین هم به دلیل ایجاد اختلال در میزان اسید های آمینه که برای رشد و ماندگاری مو لازم است و کاهش میزان آهن و روی در بدن، ریزش مو را افزایش می دهد.
کسانی که معمولا گوشت، مرغ و ماهی کمی می خورند، لازم است از مکمل ها استفاده کنند. مکمل های پوست، مو و ناخن که در داروخانه ها موجود است، حاوی ویتامین مینرال و اسید های آمینه هستند و مصرف آنها به کسانی که رژیم کاهش وزن دارند، توصیه می شود.
متاسفانه برخی افراد به محض اینکه متوجه ریزش موی خود می شوند، علت آن را کمبود آهن و کم خونی تصور می کنند و بدون مراجعه به پزشک و خودسرانه، قرص های آهن و زینک مصرف می کنند که بسیار مضر است. مصرف بسیار و نامناسب آهن باعث ایجاد رسوب در کبد و بروز بیماری، لکه های پوستی و گاهی ایجاد مسمومیت می شود.
پرسشی از متخصص پوست، ریزش موی تلوژن یعنی چه؟
دکتر فریده مهتی پور، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی: تلوژن افلوویوم (ریزش موی تلوژن) با ریزش موهای سر در یک برهه زمانی نسبتا کوتاه مشخص می شود.
شدت ریزش به نحوی است که بیمار متوجه آن خواهد شد و معمولا خیلی سریع باعث کم پشت شدن موها در تمام نواحی سر می شود. اگر شخصی زمینه ریزش موی ارثی نیز داشته باشد، این ریزش سریع تر، واضح تر و شدیدتر خواهد بود.
معمولا این اتفاق به دنبال استرس های وارد شده به فرد می افتد. این استرس می تواند جسمی یا روانی باشد. از شایع ترین این عوامل می توان به بیماری های عفونی یا هر نوع بیماری مزمن و طول کشیده، تصادف و جراحی های بزرگ یا هر نوع مشکل روانی و استرس شدید اشاره کرد.
انواع رژیم های غذایی نیز نوعی استرس برای بدن محسوب می شوند و چنانچه توام با کاهش مصرف پروتئین باشند، ریزش موی تلوژن را به دنبال خواهند داشت.
علت این نامگذاری آن است که موها در اثر استرس شدید از فاز رشد سریع و ناگهانی (آناژن) وارد فاز استراحت (تلوژن) می شوند و در این فاز به علت نازک شدن مو و توقف فعالیت های هورمونی در پیاز مو، موها به راحتی می ریزند و تا وقتی که عامل استرس زا وجود دارد، این وضعیت نیز ادامه می یابد.
گاهی ریزش مو چند ماه بعد از بروز استرس شروع می شود، بنابراین باید تمام حوادث، پیشامدها و آسیب های روانی و جسمی حداقل طی ۶ ماه گذشته را در نظر گرفت. این نوع ریزش تا حدود زیادی برگشت پذیر است و به درمان های تخصصی و خاصی نیازی ندارد.
به هر حال مادر شدن و رسیدگی به بچه های پشت سرهم مسوولیتی پراسترس است. بررسی وضعیت سلامت عمومی، انجام آزمایش های روتین و در مواردی انجام آزمایش های هورمونی با صلاحدید پزشک می تواند به کشف و رفع عامل ریزش موی تلوژن کمک کند.
در برخی موارد تألمات روحی علاوه بر اختلال در ترشح هورمون های داخلی، باعث بروز تغییر رفتار و شیوه زندگی می شود و تغذیه و خواب بیمار را مستقیم تحت تاثیر قرار می دهد.
این نوع تغییرات نیز بعد از چند ماه آثار خود را در ریزش مو نشان خواهدداد. در صورت حل مشکلات روانی و جسمی به تدریج موها به چرخه رویش طبیعی خود برمی گردند و کم پشتی ایجاد شده جبران خواهد شد.
اگر عوارض و آسیب های ناشی از استرس ها تا مدت ها باقی بماند، مشاوره های روان پزشکی، ورزش و تغییرات تغذیه ای زیر نظر پزشک می تواند به حل مشکل کمک کند.
ضرورت مدیریت استرس
دکتر بدری السادات بهرامی، مشاور خانواده: امروزه می توان رد پای استرس را در به وجود آمدن انواع و اقسام بیماری های جسمی و روانی به وضوح مشاهده کرد.
تحقیقات مختلفی که در این باره صورت گرفته نشان می دهد وقتی بدن به مدت طولانی تحت استرس قرار می گیرد، هورمون های مختلف بدن که برای کنترل اوضاع و مدیریت شرایط بحران ترشح می شوند باعث می شوند کل بدن انسان تحت تاثیر قرار بگیرد و وی را دچار بیماری های مختلف و مزمن کند.
اما چطور می توان جلوی استرس را گرفت؛ استرسی که امروزه به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده است و چه برای زن و چه مرد از مسایل گوناگون ناشی می شود.
اولین نکته آگاه بودن از شرایط خود است. ما معمولا با هجوم انواع استرس ها یکی پس از دیگری مواجه ایم و پیش از آنکه مشکل قبلی را حل کرده باشیم یا حتی بدانیم داریم زیر فشار استرس ها زندگی می کنیم هیچ کمکی به خود نمی کنیم و به روزی می رسیم که مانند این خانم بروز علامت های ظاهری بیماری ها، شرایط پرتلاطم درونی را فریاد می زنند.
بسیاری از خانم هایی که مادر می شوند، نمی دانند هفته و ماه های اول تولد کودک، با فشار و استرس بچه داری همراه است و باید تلاش کنند از تنش رها شوند.
وقتی مادرها بدانند ورود یک نوزاد و مواجه شدن با ناشناخته های او مانند نگرانی از شیرخوردن مناسب کودک و رسیدگی به او به مدیریت نیاز دارد و برهم خوردن روال خواب و خوراک مادر به مشکلات دیگر روزمره افزوده می شود، خود را سرزنش نخواهند کرد که چرا مثل قبل از پس همه کارها برنمی آیند.
به خصوص اینکه برای برخی این فشار با بارداری غافلگیرکننده بعدی مضاعف هم می شود. پس لازم است خانم ها مدیریت استرس های زندگی را بیاموزند و اولویت بندی کارها را فراموش نکنند.
گنجاندن شادی در زندگی و پذیرش مسایل مهم است، چون هر بار که می خندید ماهیچه های بدن به آرامش می رسد. سعی کنید هر کار و فعالیتی که معمولا موجب شادی تان می شود در برنامه روزمره تان قرار دهید.
ورزش و کنترل تنفس زمان عصبانیت و تنش، کمک گرفتن از دیگران و استفاده از نظرهای مادرهای دیگران و از همه مهم تر مدیریت زمان از اصلی ترین عوامل استرس زا در زندگی امروز است.
از انجام کارهای اضافی ای که در حد توانتان نیست، خودداری کنید. برای کارها با توجه به درجه اهمیت اولویت بندی و بعضی امور را به همسرتان واگذار کنید. همیشه سعی کنید پیش بینی های لازم را برای آینده در نظر بگیرید تا از تنشتان کاسته شود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼