درد در پهلوی چپ نشانه عفونت است؟

سوال مخاطب نی‌نی‌بان: من از حدود یک سال پیش یا بیشتر، دردی در بین ناف و پهلوی چپ حس می کنم که همیشگی نیست. قبل پریود حس می شود و وقتی که پایم روی شکم خم می شود هم حس درد کمی دارد. سونوگرافی رحم و تخمدان و سونوگرافی قسمت چپ شکم چیز خاصی را نشان نداد ولی در معاینه واژینال التهاب و قارچ تشخیص داده شد و کلوتریمازول واژینال تجویز شد و بعد اجازه بارداری داده شد. حال سؤال من این است این تشخیص درست است؟ قبلا وقتی محل درد را نشان می دادم می گفتند ربطی به تخمدان و رحم ندارد چون آن طرف تر است. البته دکتر آخری تست پاپ اسمیر هم گرفت. راهنماییم کنید لطفا.
پاسخ دکتر زینب موسوی فخر، جراح و متخصص زنان و زایمان:
شما باید حتما معاینه شوید چون در معاینه مشخص می شود که علت این دردها دقیقا چیست. اگر عفونتی در شما مشاهده کرده اند، مصرف کلوتریمازول به تنهایی برای شما کافی نیست و لازم است که آنتی بیوتیک هم مصرف کنید و اگر عفونت تان برطرف شد شما می توانید باردار شوید. پس باید حتما معاینه شوید و حتما آنتی بیوتیک ها را به طور مرتب استفاده کنید تا قارچ و عفونت تان کاملا از بین برود. وقتی از بین رفت درد شما هم تسکین می یابد و شما می توانید اقدام به بارداری کنید. اما قبل از آن بهتر است باردار نشوید.

مهمترین مطالب در این باره

عفونت واژن

عفونت قارچی واژن یا کاندیدیازیس، نوعی بیماری شایع در زنان است. این بیماری به‌ دلیل نامتعادل شدن میزان باکتری‌های مفید واژن و افزایش سلول‌های قارچی ایجاد می‌شود. خارش شدید، تورم و تحریک، از نشانه‌های عمومی این بیماری هستند. در موارد خفیف، این علائم پس از چند روز بهبود می‌یابند، اما در شرایط حاد ممکن است که بیماری تا دو هفته به طول بینجامد. عفونت قارچی واژن، جزو عفونت‌های منتقله‌ی جنسی (STI) نیست، چرا که حتی بدون تماس جنسی نیز انتقال می‌یابد. در این مطلب، به علائم این بیماری، روش‌های پیشگیری و درمان آن خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید.

علائم عفونت قارچی واژن
- خارش در ناحیه‌ی واژن؛
- سوزش درهنگام دفع ادرار یا آمیزش جنسی؛
- احساس درد درهنگام آمیزش جنسی؛
- احساس درد در شرایط عادی؛
- قرمزی واژن؛
- وجود جوش در ناحیه‌ی واژن
یکی دیگر از نشانه‌های مهم این بیماری، ترشحات واژینال به رنگ خاکستری مایل به سفید است. این ترشحات در برخی از افراد پنیری‌شکل و در برخی دیگر رقیق و آبکی هستند.
هرچه درمان عفونت قارچی بیشتر به تأخیر بیفتد، نشانه‌های آن شدیدتر خواهد شد

علت عفونت قارچی واژن
باکتری مفیدی به نام لاکتوباسیلوس در واژن زندگی می‌کند که از رشد و نموِ نوعی قارچ موسوم به کاندیدا (که نوعی میکروارگانیسم طبیعی در ناحیه‌ی واژن است) جلوگیری می‌کند. در صورت بهم ریختن تعادل در نسبت این قارچ و باکتری‌ مفید واژن، باکتری نمی‌تواند وظیفه‌اش را به‌خوبی انجام دهد؛ درنتیجه، رشد بیش‌ازحد قارچ، باعث بروز نشانه‌های عفونت قارچی واژینال می‌شود.
عوامل متعددی در بروز عفونت قارچی واژن نقش دارند که از میان آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مصرف زیاد آنتی‌بیوتیک‌ها (آنتی‌بیوتیک مقدار لاکتوباسیلوس را در واژن کاهش می‌دهد)
- بارداری
- دیابت کنترل‌نشده
- سیستم ایمنی ضعیف
- عادات غذایی بد (مانند مصرف زیاد غذاهای حاوی شکر)
- عدم تعادل هورمونی در دوران قاعدگی
- استرس
- کمبود خواب
عامل اصلی بسیاری از عفونت‌های قارچی، نوع خاصی از قارچ به نام کاندیدا آلبیکنس است. عفونت ناشی از این نوع کاندیدا به‌راحتی قابل‌درمان است. اما اگر عفونت قارچی به‌طور مداوم عود کند یا با درمان‌های شناخته‌شده‌ی معمول قابل‌درمان نباشد، این احتمال وجود دارد که عفونت، ناشی از انواع دیگر قارچ کاندیدا باشد. برای تشخیص نوع قارچ کاندیدا باید آزمایش بدهید.

تشخیص عفونت قارچی واژن
تشخیص عفونت قارچی بسیار ساده است. در مرحله‌ی اول، معمولا پزشک درمورد سابقه‌ی ابتلا به عفونت قارچی و حتی سایر بیماری‌های منتقله‌ی جنسی سؤال می‌کند. در مرحله‌ی بعد، پزشک لگن، دیواره‌ی واژن، رحم و همچنین ناحیه‌ی اطراف آنها را معاینه می‌کند.
گاهی پزشک با توجه به مشاهدات، ترشحات واژن را جمع‌آوری می‌کند و به آزمایشگاه می‌فرستد. معمولا این کار برای زنانی که به‌طور مداوم دچار عفونت قارچی می‌شوند یا عفونت‌‌شان با درمان‌های معمول بهبود نمی‌یابد، انجام می‌شود.

درمان عفونت قارچی واژن
عفونت قارچی واژن، با توجه به شدت علائم، روش‌های درمانی متفاوتی را می‌طلبد. پزشک می‌داند که کدام نوعِ درمان برای عفونت شما بهتر است، اما گاهی می‌توان این بیماری را در منزل و با درمان‌های خانگی نیز درمان کرد.
عفونت‌های ساده
معمولا پزشک برای درمان عفونت‌های ساده، مصرف کرم ضدقارچ، پماد، قرص یا شیاف را برای یک تا سه روز توصیه می‌کند. برای عفونت‌های ساده می‌توان از داروی‌های بدون نسخه هم استفاده کرد. برخی از این داروها عبارتند از:
- بوتوکونازول
- کلوتریمازول (لوتریمین)
- میکونازول (مونیستات)
- ایتراکونازول (ترازول)
- فلوکونازول (دیفلوکان)
اگر پس از مصرف این داروها، علائم عفونت را مشاهده کردید (مثلا دو ماه بعد)، حتما به پزشک مراجعه کنید.
عفونت‌های پیچیده
در صورتی که نشانه‌های عفونت قارچی شدید یا پیچیده را داشته باشید، پزشک‌تان در موارد زیر حتما درمان شما را آغاز خواهد کرد:
- داشتن قرمزی، تورم و خارش شدید که سبب ایجاد زخم یا پارگی در بافت واژن شود
- ابتلا به عفونت قارچی بیش از چهار بار در سال
- عفونت ناشی از انواع قارچ کاندیدا به جز کاندیدا آلبیکنس
- بارداری
- ابتلا به دیابت کنترل‌نشده یا داشتن سیستم ایمنی ضعیفی
- ابتلا به ایدز
برای درمان عفونت قارچی شدید، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:
- استفاده از کرم، پماد، قرص یا شیاف واژینال به مدت ۱۴ روز
- استفاده از فلوکونازول (دیفلوکان) به مدت ۲ یا ۳ روز
- استفاده از فلوکونازول (دیفلوکان) یک بار در هفته و به مدت ۶ هفته یا استفاده از داروهای ضد قارچ موضعی به مدت طولانی
درصورتی‌ که عفونت قارچی‌تان طی مدت کوتاهی مجددا عود کند، ممکن است همسرتان نیز به این بیماری مبتلا باشد. بهتر است از او بخواهید تا برای معاینه به پزشک مراجعه کند. استفاده از روش‌های ایمنی و پیشگیری‌کننده درهنگام آمیزش جنسی از اهمیت زیادی برخوردار است.

پیشگیری از عفونت قارچی واژن
تقریبا همه‌ی ما می‌دانیم که پیشگیری بهتر از درمان است. شما می‌توانید با رعایت نکات ساده‌ای که در ادامه آمده است، از ابتلا به عفونت قارچی واژن جلوگیری کنید:
- رژیم غذایی مناسب
- مصرف ماست یا مکمل‌های حاوی باکتری لاکتوباسیلوس
- پوشیدن لباس‌هایی از جنس الیاف طبیعی مانند کتان، پنبه و ابریشم
- شستن لباس‌ِ زیر در آب گرم
- استفاده از محصولات بهداشتی مرغوب و تعویض به موقع آنها
مواردی که هرگز نباید انجام بدهید:
- پوشیدن شلوارهای تنگ، جوراب‌شلواری، لباس‌های تنگ یا ساق‌های چسبان
- استفاده از دئودورانت یا تامپون‌ها و پدهای معطر
- نشستن با لباس‌های نمدار و مرطوب، به‌ویژه مایو
- نشستن در وانِ آب داغ یا دوش گرفتن با آب داغ
- استفاده از دوش واژینال جهت تمیز کردن واژن
بسیاری از زنان قادرند تا دلیل عفونت قارچی‌شان را پیدا کنند. مثلا برخی از آنها می‌دانند که پس از مصرف آنتی‌بیوتیک دچار خارش یا قرمزی واژن می‌شوند. به تغییرات رفتار بدن‌تان دقت کنید. اگر بتوانید دلیل عفونت را بفهمید، می‌توانید از عود احتمالی آن در آینده جلوگیری کنید.

درمان‌های خانگی عفونت قارچی واژن
در بسیاری از موارد می‌توان این بیماری را با درمان‌های خانگی برطرف کرد. با این‌ حال، اگر طی چند روز علائم بیماری بدتر شد یا نشانه‌های جدیدی مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.
۱. ماست یونانی
بهترین درمان خانگی، مصرف ماست ساده‌ی یونانی است. ماست حاوی مواد پروبیوتیک و باکتری‌های مفید و ضروری مانند لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس است که محیط واژن را سالم نگه می‌دارند. برخی از پروبیوتیک‌ها در جلوگیری از کاندیدا آلبیکنس مؤثر هستند. بهتر است از ماست ساده و فاقد شکر افزودنی استفاده کنید، چرا که شکر قارچ‌های کاندیدا را تغذیه و رشد آنها را تسریع می‌کند.
۲. اسیدبوریک
اسیدبوریک نوعی ضدعفونی‌کننده‌ی قوی است. بسیاری از زنان ادعا می‌کنند که این دارو برای درمان برخی از عفونت‌های قارچی واژن که دربرابر درمان‌های دیگر مقاوم هستند، مفید است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹، نتایج امیدوارکننده‌ای را از تأثیر اسیدبوریک موضعی در درمان عفونت قارچی به نمایش گذاشت. برخی وب‌سایت‌ها ادعا می‌کنند که شیاف اسیدبوریک نیز در درمان این بیماری مؤثر است.
مقادیر زیاد اسیدبوریک می‌تواند به آسیب کلیوی، نارسایی‌ حاد سیستم گردش خون و حتی مرگ منجر شود. از مصرف اسیدبوریک به‌صورت خوراکی خودداری کنید و آن را روی پوست آسیب‌دیده نمالید. در دوران بارداری تحت هیچ شرایطی از این دارو استفاده نکنید. همیشه قبل از مصرف موضعی، اسیدبوریک را با آب رقیق کنید.
۳. روغن اسانسی پونه
روغن پونه‌ی کوهی (گیاه مرزنگوش) که در درمان عفونت قارچی واژن مؤثر است، با ادویه‌ی پونه‌ی کوهی که در فروشگاه‌های موادغذایی وجود دارد متفاوت است. این روغن از پونه‌ی وحشی به دست می‌آید و حاوی تیمول و کارواکرول است که هر دو ضدقارچ‌هایی قوی هستند.
براساس پژوهشی، این روغن می‌تواند رشد کاندیدا آلبیکنس را متوقف یا سرعت رشد آن را کند نماید. روغن پونه‌ی کوهی، نوعی رقیق‌کننده‌ی طبیعی خون است. افرادی که به‌ دلیل بیماری دیگری از رقیق‌کننده‌های خون استفاده می‌کنند یا مشکل انعقاد خون و کمبود ویتامین K دارند نباید از این روغن استفاده کنند.
هرگز از روغن‌های اسانسی به‌شکل خوراکی استفاده نکنید. بهترین روش برای مصرف روغن پونه‌ی کوهی، استنشاق آن به‌شکل بخور است. برخی از مطالعات، در حال بررسی روش‌های دیگری برای استفاده از این روغن هستند؛ بنابراین درحال‌حاضر بهتر است آن را به‌صورت مخلوط با روغن زیتون یا روغن بادام شیرین استفاده کنید. سه تا پنج قطره از این روغن را با حدود ۳۰ گرم از روغن زیتون یا روغن بادام مخلوط کنید. آن را روی پوست بگذارید و ماساژ بدهید یا اینکه مانند بخور استنشاق کنید. روغن اسانسی را کاملا به واژن نزدیک نکنید.
۴. شیاف‌های پروبیوتیک و مکمل‌ها
پروبیوتیک‌ها به برقراری تعادل بین باکتری و قارچ کمک می‌کنند. مواد پروبیوتیکیِ حاوی انواع باکتری‌های خانواده‌ی لاکتوباسیلوس را در رژیم‌غذایی‌تان بگنجانید.
مکمل‌های خوراکی مفید هستند، اما تأثیر کامل آنها بر عفونت قارچی ۱۰ روز طول می‌کشد. برای دستیابی به نتایج سریع‌تر، بهتر است که از شیاف پروبیوتیک استفاده کنید.

۵. روغن نارگیل
روغن نارگیل بسیار چرب است و مزایای زیادی برای سلامتی دارد. روغن نارگیل خواص ضدقارچی دارد و براساس مطالعات برای مقابله با کاندیدا آلبیکنس مؤثر است.
قبل از مصرف روغن نارگیل، اطمینان حاصل کنید که خالص و طبیعی است. می‌توانید این روغن را مستقیم روی محل مورد نظر بمالید.
۶. روغن درخت چای
روغن درخت چای نیز جزو روغن‌های اسانسی است و برای از بین بردن قارچ‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌ها مؤثر است. تحقیقات نشان می‌دهند که شیاف واژینالِ حاوی روغن درخت چای نیز می‌تواند در بهبود قارچ مؤثر باشد. روغن درخت چای می‌تواند تعادل باکتری‌های واژن را حفظ کند.
روغن درخت چای فوق‌العاده قوی است، پس بهتر است که برای مصرف، آن را با روغن‌های پایه‌ای همچون روغن جوجوبا یا روغن نارگیل رقیق کنید. هرگز آن را به‌صورت خوراکی مصرف نکنید. مصرف مداوم این روغن خطرناک است.
۷. سرکه‌ی سیب
یکی از رایج‌ترین روش‌های درمان عفونت قارچی واژن، حمام سرکه‌ی سیب است. سرکه خواص دارویی زیادی دارد. اجزای اسیدی سرکه می‌توانند تمام انواع میکروارگانیسم‌های مضر را از بین ببرند. نصف فنجان سرکه‌ی سیب را با آب نیمه گرم در وان حمام مخلوط کنید و ۲۰ دقیقه در آن غوطه‌ور شوید.
برای این‌ کار از دوش واژینال استفاده نکنید، زیرا تمام باکتری‌ها (هم مفید هم مضر) را از بین می‌برد.
۸. سیر
مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند که سیر در نابود کردن قارچ کاندیدا مؤثر است. با این‌ حال، هنوز به‌طور کامل روشن نیست که آیا در شرایط غیرآزمایشگاهی نیز اثربخش است یا خیر. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهند استفاده‌ی موضعی از سیر در ناحیه‌ی واژن با سوزش و درد شدید همراه است. بنابراین برای استفاده از مزایای سیر، بهتر است تا مقدار آن را در رژیم‌غذایی افزایش دهید.
۹. پراکسید هیدروژن
براساس مطالعات آزمایشگاهی، پراکسیدهیدروژن ضدباکتری و نابودکننده‌ی قارچ است. با اینکه این ماده برای همه‌ی گونه‌های قارچ کارساز نیست، اما برخی زنان به‌طور موضعی از آن استفاده می‌کنند و ادعا دارند که مؤثر است. قبل از مصرف پراکسیدهیدروژن روی دستگاه تناسلی، آن را رقیق کنید و مصرف آن را بیشتر از ۵ روز متوالی ادامه ندهید.
۱۰. ویتامین C
ویتامین C تقویت‌کننده‌ی سیستم ایمنی بدن است و داشتن سیستم ایمنی قوی می‌تواند بدن شما را به حالت تعادل برگرداند. ویتامین C (اسید آسکوربیک) خوراکی، خواص ضدمیکروبی دارد و می‌تواند رشد قارچ کاندیدا را متوقف کند.
استفاده‌ی موضعی از این قرص ممکن است موجب سوزش پوست حساس واژن شود. پس به جای استفاده‌ی موضعی از آن، بهتر است که مصرف خوراکی ویتامین C را افزایش دهید. این ویتامین سیستم ایمنی بدن‌تان را تقویت می‌کند و آن را برای مقابله با عفونت قارچی توانمند می‌سازد.

توصیه‌های بسیار مهم
- مصرف شکر و غذاهای فرآوری‌شده را محدود کنید.
- به جز موارد ضروری از آنتی‌بیوتیک استفاده نکنید.
- از دوش واژینال مگر در مواقعی که پزشک آن را توصیه کرده باشد استفاده نکنید. اسپری‌های دئودورانت واژینال و لوسیون‌های معطر نیز تعادل بین باکتری‌های مفید و قارچ‌ها را برهم می‌زنند.
- سازمان غذا و دارو هیچ نظارتی از نظر ایمنی، خلوص و میزان کیفیت بر درمان‌های خانگی مانند گیاهان دارویی، مکمل‌ها یا روغن‌های اسانسی ندارد. اگر قصد استفاده از این مواد را دارید، حتما آنها را از منابع معتبر تهیه کنید.
- تأثیر این درمان‌ها به خود فرد، شدت عفونت و کیفیت درمان مورد استفاده بستگی دارد. هر محصولی، خواه طبیعی یا غیرطبیعی، ممکن است پوست حساس واژن را تحریک کند. بنابراین در صورت مشاهده‌ی هرگونه تحریک یا ناراحتی درمان را متوقف و به پزشک مراجعه کنید.
- قبل از استفاده از کرم‌ها یا روغن‌ها دست‌تان را بشویید.
- ممکن است که برخی از گیاهان دارویی با داروهای دیگری که مصرف می‌کنید تداخل ایجاد کنند یا عوارض جانبی ناخواسته‌ای داشته باشند. در این موارد حتما به پزشک مراجعه کنید.

عفونت رحم

عفونت رحم در دستگاه تولید مثل زنان رخ می‌دهد. رحم در قسمت تحتانی شکم قرار دارد و شامل لوله‌های فالوپ، زهدان، دهانه‌ی رحم و تخمدان‌ها می‌شود. عفونت رحم بسیار رایج است و سالانه تعداد زیادی از زنان به آن مبتلا می‌شوند. انواع گوناگونی از باکتری‌ها می‌توانند موجب عفونت رحم بشوند؛ برای نمونه، همان باکتری‌هایی که باعث ایجاد بیماری های مقاربتی سوزاک و کلامیدیا می‌شوند. درواقع، ابتدا باکتری‌ها وارد واژن می‌شوند و عفونت ایجاد می‌کنند. به‌مرور زمان عفونت به داخل رحم نیز سرایت می‌کند. عفونت در رحم درصورت وارد شدن به خون، ممکن است بسیار خطرناک و حتی مرگ‌آور باشد.

عوامل ایجاد عفونت رحم
ابتلا به بیماری‌هایی نظیر سوزاک و کلامیدیا شرایط عفونت در رحم را فراهم می‌کند. ازجمله سایر عوامل دخیل در عفونت نیز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- برقراری رابطه جنسی در سنین زیر ۲۵ سال؛
- برقراری رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری (کاندوم)؛
- استفاده از وسیله پیشگیری از بارداری آی یو دی (IUD)؛
- استفاده از دوش واژینال؛
- داشتن سابقه‌ی عفونت رحم.

علائم عفونت رحم
برخی از زنان مبتلا به عفونت، هیچ نشانه‌ی خاصی را احساس نمی‌کنند، اما در دیگران این نشانه‌ها وجود دارد:
- احساس درد در ناحیه‌‌ی تحتانی شکم؛
- احساس درد در ناحیه‌ی فوقانی شکم؛
- تب؛
- احساس درد حین رابطه‌ی جنسی؛
- خونریزی نامنظم؛
- احساس درد هنگام خروج ادرار؛
- افزایش ترشحات واژینال بدبو؛
- خستگی.
عفونت رحم می‌تواند موجب دردهایی در سطح اندک یا متوسط بشود، اما در برخی زنان این درد بسیار شدید است و آنها علائم زیر را دارند:
- دردی شدید و آزاردهنده در لگن؛
- استفراغ؛
- بیهوشی؛
- تب شدید (بالاتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت).
اگر یکی از این نشانه‌ها را دارید، حتما به پزشک یا مرکز فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید، زیرا ممکن است عفونت به خون یا سایر بخش‌های بدن‌تان سرایت پیدا کرده باشد.

آزمایش‌ها برای تشخیص عفونت رحم
پزشک معالج برای تشخیص عفونت در ناحیه‌ی رحم از آزمایش‌های زیر استفاده می‌کنند:
- آزمایش ناحیه‌ی لگن؛
- معاینه‌ی دهانه‌ی رحم؛
- آزمایش ادرار به‌دنبال نشانه‌هایی چون خون، سرطان و سایر بیماری‌ها.
بعد از آزمایش‌های لازم، پزشک نتایج را برای بررسی بیشتر مطالعه می‌کند.

ارزیابی میزان آسیب:
اگر مشخص شود که لگن دچار عفونت شده است، باید سایر بخش‌های دستگاه تولید مثل، مانند لوله‌های فالوپ هم ارزیابی شوند تا مبادا آسیب جدی وارد شده باشد. سایر آزمایش‌های جانبی از این قرار است:
- سونوگرافی لگن: با عکس‌برداری به کمک اشعه، وضعیت درونی لگن مشخص می‌شود.
- بیوپسی آندومتر: در این روش نیز قسمت کوچکی از زهدان برای بررسی بیشتر تکه‌برداری می‌شود.
- لاپاروسکوپی: در این شیوه نیز با ایجاد برشی کوچک و ورود به داخل محفظه‌ی شکمی از درون بدن عکس‌برداری می‌شود.

درمان عفونت‌های رحمی
معمولا پزشکان برای درمان عفونت در رحم از آنتی بیوتیک ها استفاده می‌کنند. پزشکان نمی‌توانند دقیقا تشخیص بدهند که کدام نوع از باکتری‌ها موجب عفونت شده‌اند، بنابراین ۲ نوع آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند تا درمان عفونت به‌صورت کامل انجام شود. در شروع فرایند درمان با مصرف داروها، احتمال ازبین‌رفتن نشانه‌های عفونت وجود دارد، اما این مسئله نباید باعث قطع مصرف داروها بشود. اگر درمان نیمه‌کاره رها بشود، ممکن است بهبودی کامل به‌تعویق بیفتد یا اصلا صورت نگیرد و حتی عفونت مجددا بازگردد.
اگر به‌دلیل بیماری یا بارداری قادر به مصرف قرص نباشید یا ورم و کیستی در ناحیه‌ی لگن‌تان وجود داشته باشد، باید برای درمان بهتر و مؤثر به بیمارستان مراجعه کنید. در بعضی موارد نادر نیز نیاز به جراحی پیش می‌آید؛ یعنی زمانی‌که کیستی در ناحیه‌ی لگنی وجود دارد یا احتمال می‌رود که این کیست پاره شود. درصورتی‌که فرد از دارودرمانی نیز نتیجه نگیرد، لزوم جراحی وجود خواهد داشت.
باکتری عامل عفونت رحم می‌تواند ازطریق تماس جنسی سرایت کند. مردان یکی از ناقلان اصلی باکتری‌هایی هستند که موجب عفونت در رحم می‌شود.

روش‌هایی برای جلوگیری از عفونت رحمی
به کمک موارد زیر می‌توان از عفونت رحم جلوگیری کرد:
- داشتن روابط جنسی امن و سالم؛
- انجام آزمایش‌های لازم برای تشخیص به‌موقع بیماری‌های مقاربتی؛
- پرهیز از دوش واژینال.

عواقب بلندمدت عفونت‌های رحمی
درصورت بروز نشانه‌های عفونت سریعا برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید. برخی از نشانه‌های عفونت در رحم با عفونت‌های ناحیه‌ی لگن مشابه هستند، از همین رو، باید به‌موقع برای آزمایش‌های مناسب به پزشک مراجعه کنید. درصورت درمان نشدنِ به‌موقع عفونت رحم، مشکلات عدیده‌ای برای‌تان پیش خواهد آمد:
- ناباروری و ناتوانی در نگهداری جنین؛
- بارداری خارج از رحم ؛
- دردهای مزمن لگنی که ناشی از وجود زخم در لوله‌های فالوپ یا سایر بخش‌های لگن است.
ضمن اینکه درصورت پیگیری نکردن درمان مناسب، ممکن است عفونت به خون و سایر قسمت‌های بدن راه پیدا کند و زندگی و سلامت را به‌شکلی جدی تهدید کند.
عفونت رحم مشکلی بسیار شایع است که با درمان صحیح و به‌موقع رفع می‌شود. بیشتر زنان مبتلا به این مشکل برای بارداری با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند که البته لزوما به ناباروری نمی‌انجامد.