عوامل وابستگی کودک به والدین

کودکان در دوره هایی از زندگی خود به والدین خویش می چسبند. این دوره ها معمولا کوتاه مدت هستند ولی این رفتار وابسته برای پدر یا مادر ناراحت کننده است. ممکن است فرزندتان آنقدر به شما بچسبد که با دیگر کودکان که هیچ حتی به تنهایی هم بازی نمی کند.
به فرزندتان اجازه دهید در کنار شما بماند. به او بگویید «تا هر وقتی که بخواهی می توانی اینجا باشی، می توانی بازی کنی و هر وقت دوست داشتی به آغوش من بیایی». جالب است که اجازه دادن به فرزند برای وابسته بودن اغلب برای تشویق او به دور شدن از شما کافی است.
کودکان اغلب طی دوران تغییر یا استرس مانند به دنیا آمدن خواهر یا برادر، طلاق والدین، اسباب کشی به خانه جدید و یا رفتن به مدرسه جدید، به والدین خود وابسته می شوند. اگر وضعیت شما چنین است اجازه دهید این دوره وابستگی طبیعی طی شود. با تطبیق هر چه بیشتر فرزندتان با شرایط جدید نیاز به وابستگی در او از بین می رود.
هر جایی که می خواهید فرزندتان به آنجا برود همراهش باشید. چند دقیقه با او بازی کنید بعد چند قدم از او دور شوید و جمله ای مثبت بگویید. به مرور می توانید دورتر شوید اما بگویید در کجا خواهید بود مثلا بگویید «من دقیقا روی این نیمکت می نشینم».
مراقب حرف ها و حرکات خود باشید شما می توانید به طور غیر ارادی رفتار وابسته کودک را از طریق زبان بدن، حالات صورت و کلمات همراه با نگرانی خود تقویت کنید. با نشان دادن اعتماد خود به دور شدن او را از شما و اینکه خوشحال هستید و احساس امنیت می کنید به او اطمینان بیشتری بدهید.
اگر وسیله ای مانند عروسک یا اسباب بازی به کودک آرامش می دهد اجازه دهید آن را همراه خود داشته باشد تا در زمان دور شدن از شما احساس امنیت کند.
اگر چسبیدن و وابستگی کودک بیش از ۶ ماه ادامه یابد و به شکلی غیر طبیعی در آمده باشد و یا با دیگر رفتارهای توأم با ترس همراه است بهتر است در مورد رفتار کودک با متخصص مشورت نمایید.