کاهش گریه نوزاد، چهار روش
غالبا دوستان و آشنایان از روی حسن نیست توصیه می کنند که به نوزاد در هنگام گریه کردن توجه نکنید.
غالبا دوستان و آشنایان از روی حسن نیست توصیه می کنند که به نوزاد در هنگام گریه کردن توجه نکنید و او را به حال خود رها نمایید. بیشتر مادران نمیتوانند نسبت به گریه نوزاد بی توجه باشند و این بی اعتنایی را درست نمیدانند.
بی توجهی به گریه نوزاد ، در سیستم ارتباطی که بین مادر و نوزاد وجود دارد ، اختلال وارد می کند. گریه معمولا پیامی است که نوزاد به وسیله آن نیاز خود را اعلام می دارد و در مادر انگیزه ای قوی برای پاسخ به این پیام و آرام کردن نوزاد به وجود می آورد.
بی تفاوتی نسبت به گریه نوزاد ، نه تنها کاری نامعقول ، بلکه امری مخالف میل و غریزه مادری است . به عبارت دیگر ، جواب مناسب و به موقع به خواست نوزاد دارای دو نتیجه است : یکی این که نوزاد نسبت به اطرافیان و محیط خود اعتماد پیدا می کند و دیگر این که یاد می گیرد با گریه به شکل ملایم تری پیام خود را منتقل کند.
این اعتماد ، از بدخلقی و تندخویی نوزاد می کاهد و گریه آرام نوزاد که گریه تکامل یافته ای است ، گوش را نمی آزارد و شنونده را تشویق می کند که با رغبت به آن توجه نماید.
اگر به نوزاد بی توجهی شود ، او سعی می کند بلندتر و سخت تر گریه کند ، تا به این وسیله با ناراحت کردن والدین ، توجه آنها را جلب نماید.
توجه به گریه نوزاد و حرکات بدنی وی ، حساسیت مادر را نسبت به پیام های نوزاد بالا می برد و مادر به تدریج می آموزد که با مشاهده علایم قبل از گریه ، به آنها جواب بدهد و از گریه کردن او جلوگیری نماید.
یکی از عقاید خرافی درباره گریه نوزاد ، این نکته است که اگر به گریه نوزاد توجه شود ، یاد می گیرد تا از رفتار و اخلاق مادر خود سوءاستفاده نماید و بچه ای گریه ای بار آید.
این عقیده ای اشتباه است و تجربه نشان می دهد که نوزادانی که از محبت و توجه مادر برخوردار هستند ، در سال های بعد کمتر بهانه می گیرند و خود را کمتر به مادرشان می چسبانند.
بنابراین از سوء استفاده نوزاد نسبت به خود نباید نگران باشید ، بلکه به گریه او باید از روی مهر و محبت جواب بدهید.
با این طرز برخورد ، نوزاد یاد می گیرد که روشی غیر از گریه کردن نیز برای پیام رسانی وجود دارد و در اثر اعتمادی که به والدین پیدا می کند ، تاخیر احتمالی در رسیدگی به خود را می پذیرد و با آرامش سیستم ارتباطی را تکامل می بخشد .
اما اگر نوزاد والدین را نسبت به گریه و تقاضاهای خود بی اعتنا ببیند ، مضطرب می شود و اعتمادش نسبت به آنها از بین می رود و به شبکه ارتباطی بین خود و دیگران بدبین می شود.
از بین رفتن اعتماد نوزاد ، او را به گریه بیشتر وادار می کند.
روش هایی که برای آرام کردن و کاهش گریه نوزاد به کار می روند ، عبارتند از :
1 . نوزاد را در اتاق خود و پیش خود بخوابانید. این امر گریه کردن نوزاد را کاهش می دهد و فرصت پیدا می کنید تا با آرامش بیشتر به نگهداری و پرورش نوزاد بپردازید.
2 . نوزاد را حداقل مدت سه ساعت در روز در بغل یا بر پشت خود حمل نمایید . نوزادانی که از این محبت برخوردار می شوند ، 50 درصد کمتر گریه می کنند.
3 . هنگام مشاهده آثار گرسنگی در نوزاد و هر وقت که اشتهای او اقتضا می کند ، به او شیر بدهید. این برنامه تغذیه ، از برنامه ساعتی برای رضایت و آرامش نوزاد مناسب تر است.
4 . برای آرام کردن نوزاد ، او را بغل کنید ، تکان بدهید یا راه ببرید. به یاد داشته باشید که در مدت نه ماه ، نوزاد با این روش خو گرفته است. اگر با این روش نوزاد آرام نشد ، او را در کالسکه یا اتومبیل بگذارید و مدتی در خیابان یا اتوبان به گردش ببرید.
این کالسکه درمانی! یا اتوبان درمانی ! روش موثری در آرام کردن و خواباندن نوزاد است.
گریه نوزاد یکی از صوت ها و پیام های بامعنی است. با دقت به آن گوش کنید و با گرمی و محبت به آن پاسخ دهید. دوره آن کوتاه است و پس از مدتی کودک یاد می گیرد با روش بهتری نیازهای خود را به اطلاع شما برساند.
بی توجهی به گریه نوزاد ، در سیستم ارتباطی که بین مادر و نوزاد وجود دارد ، اختلال وارد می کند. گریه معمولا پیامی است که نوزاد به وسیله آن نیاز خود را اعلام می دارد و در مادر انگیزه ای قوی برای پاسخ به این پیام و آرام کردن نوزاد به وجود می آورد.
بی تفاوتی نسبت به گریه نوزاد ، نه تنها کاری نامعقول ، بلکه امری مخالف میل و غریزه مادری است . به عبارت دیگر ، جواب مناسب و به موقع به خواست نوزاد دارای دو نتیجه است : یکی این که نوزاد نسبت به اطرافیان و محیط خود اعتماد پیدا می کند و دیگر این که یاد می گیرد با گریه به شکل ملایم تری پیام خود را منتقل کند.
این اعتماد ، از بدخلقی و تندخویی نوزاد می کاهد و گریه آرام نوزاد که گریه تکامل یافته ای است ، گوش را نمی آزارد و شنونده را تشویق می کند که با رغبت به آن توجه نماید.
اگر به نوزاد بی توجهی شود ، او سعی می کند بلندتر و سخت تر گریه کند ، تا به این وسیله با ناراحت کردن والدین ، توجه آنها را جلب نماید.
توجه به گریه نوزاد و حرکات بدنی وی ، حساسیت مادر را نسبت به پیام های نوزاد بالا می برد و مادر به تدریج می آموزد که با مشاهده علایم قبل از گریه ، به آنها جواب بدهد و از گریه کردن او جلوگیری نماید.
یکی از عقاید خرافی درباره گریه نوزاد ، این نکته است که اگر به گریه نوزاد توجه شود ، یاد می گیرد تا از رفتار و اخلاق مادر خود سوءاستفاده نماید و بچه ای گریه ای بار آید.
این عقیده ای اشتباه است و تجربه نشان می دهد که نوزادانی که از محبت و توجه مادر برخوردار هستند ، در سال های بعد کمتر بهانه می گیرند و خود را کمتر به مادرشان می چسبانند.
بنابراین از سوء استفاده نوزاد نسبت به خود نباید نگران باشید ، بلکه به گریه او باید از روی مهر و محبت جواب بدهید.
با این طرز برخورد ، نوزاد یاد می گیرد که روشی غیر از گریه کردن نیز برای پیام رسانی وجود دارد و در اثر اعتمادی که به والدین پیدا می کند ، تاخیر احتمالی در رسیدگی به خود را می پذیرد و با آرامش سیستم ارتباطی را تکامل می بخشد .
اما اگر نوزاد والدین را نسبت به گریه و تقاضاهای خود بی اعتنا ببیند ، مضطرب می شود و اعتمادش نسبت به آنها از بین می رود و به شبکه ارتباطی بین خود و دیگران بدبین می شود.
از بین رفتن اعتماد نوزاد ، او را به گریه بیشتر وادار می کند.
روش هایی که برای آرام کردن و کاهش گریه نوزاد به کار می روند ، عبارتند از :
1 . نوزاد را در اتاق خود و پیش خود بخوابانید. این امر گریه کردن نوزاد را کاهش می دهد و فرصت پیدا می کنید تا با آرامش بیشتر به نگهداری و پرورش نوزاد بپردازید.
2 . نوزاد را حداقل مدت سه ساعت در روز در بغل یا بر پشت خود حمل نمایید . نوزادانی که از این محبت برخوردار می شوند ، 50 درصد کمتر گریه می کنند.
3 . هنگام مشاهده آثار گرسنگی در نوزاد و هر وقت که اشتهای او اقتضا می کند ، به او شیر بدهید. این برنامه تغذیه ، از برنامه ساعتی برای رضایت و آرامش نوزاد مناسب تر است.
4 . برای آرام کردن نوزاد ، او را بغل کنید ، تکان بدهید یا راه ببرید. به یاد داشته باشید که در مدت نه ماه ، نوزاد با این روش خو گرفته است. اگر با این روش نوزاد آرام نشد ، او را در کالسکه یا اتومبیل بگذارید و مدتی در خیابان یا اتوبان به گردش ببرید.
این کالسکه درمانی! یا اتوبان درمانی ! روش موثری در آرام کردن و خواباندن نوزاد است.
گریه نوزاد یکی از صوت ها و پیام های بامعنی است. با دقت به آن گوش کنید و با گرمی و محبت به آن پاسخ دهید. دوره آن کوتاه است و پس از مدتی کودک یاد می گیرد با روش بهتری نیازهای خود را به اطلاع شما برساند.
منبع:
کودک آنلاین
