۱۱۲۰۲۳
۲۸۰۴
۲۸۰۴
پ

کاهش گریه نوزاد، چهار روش

غالبا دوستان و آشنایان از روی حسن نیست توصیه می کنند که به نوزاد در هنگام گریه کردن توجه نکنید.

غالبا دوستان و آشنایان از روی حسن نیست توصیه می کنند که به نوزاد در هنگام گریه کردن توجه نکنید و او را به حال خود رها نمایید. بیشتر مادران نمیتوانند نسبت به گریه نوزاد بی توجه باشند و این بی اعتنایی را درست نمیدانند.

بی توجهی به گریه نوزاد ، در سیستم ارتباطی که بین مادر و نوزاد وجود دارد ، اختلال وارد می کند. گریه معمولا پیامی است که نوزاد به وسیله آن نیاز خود را اعلام می دارد و در مادر انگیزه ای قوی برای پاسخ به این پیام و آرام کردن نوزاد به وجود می آورد.

بی تفاوتی نسبت به گریه نوزاد ، نه تنها کاری نامعقول ، بلکه امری مخالف میل و غریزه مادری است . به عبارت دیگر ، جواب مناسب و به موقع به خواست نوزاد دارای دو نتیجه است : یکی این که نوزاد نسبت به اطرافیان و محیط خود اعتماد پیدا می کند و دیگر این که یاد می گیرد با گریه به شکل ملایم تری پیام خود را منتقل کند.

این اعتماد ، از بدخلقی و تندخویی نوزاد می کاهد و گریه آرام نوزاد که گریه تکامل یافته ای است ، گوش را نمی آزارد و شنونده را تشویق می کند که با رغبت به آن توجه نماید.

اگر به نوزاد بی توجهی شود ، او سعی می کند بلندتر و سخت تر گریه کند ، تا به این وسیله با ناراحت کردن والدین ، توجه آنها را جلب نماید.

توجه به گریه نوزاد و حرکات بدنی وی ، حساسیت مادر را نسبت به پیام های نوزاد بالا می برد و مادر به تدریج می آموزد که با مشاهده علایم قبل از گریه ، به آنها جواب بدهد و از گریه کردن او جلوگیری نماید.

یکی از عقاید خرافی درباره گریه نوزاد ، این نکته است که اگر به گریه نوزاد توجه شود ، یاد می گیرد تا از رفتار و اخلاق مادر خود سوءاستفاده نماید و بچه ای گریه ای بار آید.

این عقیده ای اشتباه است و تجربه نشان می دهد که نوزادانی که از محبت و توجه مادر برخوردار هستند ، در سال های بعد کمتر بهانه می گیرند و خود را کمتر به مادرشان می چسبانند.

بنابراین از سوء استفاده نوزاد نسبت به خود نباید نگران باشید ، بلکه به گریه او باید از روی مهر و محبت جواب بدهید.

با این طرز برخورد ، نوزاد یاد می گیرد که روشی غیر از گریه کردن نیز برای پیام رسانی وجود دارد و در اثر اعتمادی که به والدین پیدا می کند ، تاخیر احتمالی در رسیدگی به خود را می پذیرد و با آرامش سیستم ارتباطی را تکامل می بخشد .

اما اگر نوزاد والدین را نسبت به گریه و تقاضاهای خود بی اعتنا ببیند ، مضطرب می شود و اعتمادش نسبت به آنها از بین می رود و به شبکه ارتباطی بین خود و دیگران بدبین می شود.

از بین رفتن اعتماد نوزاد ، او را به گریه بیشتر وادار می کند.

روش هایی که برای آرام کردن و کاهش گریه نوزاد به کار می روند ، عبارتند از :
1 . نوزاد را در اتاق خود و پیش خود بخوابانید. این امر گریه کردن نوزاد را کاهش می دهد و فرصت پیدا می کنید تا با آرامش بیشتر به نگهداری و پرورش نوزاد بپردازید.

2 . نوزاد را حداقل مدت سه ساعت در روز در بغل یا بر پشت خود حمل نمایید . نوزادانی که از این محبت برخوردار می شوند ، 50 درصد کمتر گریه می کنند.

3 . هنگام مشاهده آثار گرسنگی در نوزاد و هر وقت که اشتهای او اقتضا می کند ، به او شیر بدهید. این برنامه تغذیه ، از برنامه ساعتی برای رضایت و آرامش نوزاد مناسب تر است.

4 . برای آرام کردن نوزاد ، او را بغل کنید ، تکان بدهید یا راه ببرید. به یاد داشته باشید که در مدت نه ماه ، نوزاد با این روش خو گرفته است. اگر با این روش نوزاد آرام نشد ، او را در کالسکه یا اتومبیل بگذارید و مدتی در خیابان یا اتوبان به گردش ببرید.

این کالسکه درمانی! یا اتوبان درمانی ! روش موثری در آرام کردن و خواباندن نوزاد است.

گریه نوزاد یکی از صوت ها و پیام های بامعنی است. با دقت به آن گوش کنید و با گرمی و محبت به آن پاسخ دهید. دوره آن کوتاه است و پس از مدتی کودک یاد می گیرد با روش بهتری نیازهای خود را به اطلاع شما برساند.
پ

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

مشاوره ویدیویی

    • اخبار داغ
    • جدیدترین
    • پربیننده ترین
    • گوناگون
    • مطالب مرتبط

    برای ارسال نظر کلیک کنید

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «نی نی بان» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.