بهترین ورزش برای بچه ها، چیست؟

ورزش در کودکان عاملی است برای تناسب اندام، اما این به این معنی نیست که تمام کودکانی که ورزش می‌کنند موفق به حضور در میادین بزرگ ورزشی خواهند شد. کودک خود را در یافتن ورزشی مناسب و مکانی برای انجام آن همانند مدرسه، مرکز تفریح و سرگرمی و حیاط یاری کنید.

اگر تمایل دارید فرزندتان تناسب اندام داشته باشید او را به انجام ورزش‌های کودکان و دیگر فعالیت‌های فیزیکی مناسب ترغیب کنید. با تشویق و حمایت شما، احتمال اینکه فرزندتان از یکی از رشته‌های ورزشی استقبال کند افزایش می‌یابد.

شما می‌توانید با شرکت کردن در رویداد‌های ورزشی و به اشتراک گذاشتن علایق ورزشی خود با فرزندتان به علاقه‌مند شدن او به یک رشته ورزشی کمک کنید. معمولا کودک شما به صورت طبیعی نسبت به یک یا چند رشته ورزشی علاقه نشان می‌دهد. از همین جا شروع کنید و در نظر داشته باشید که ورزش مد نظر باید متناسب با سن، بلوغ و فعالیت‌های ذهنی فرزندتان باشد.

سنین ۳ تا ۵ سال
در این سنین کودکان نوپا و کودکانی که رفتن به مهد کودک را آغاز کرده‌اند نسبت به بسیاری از حرکت‌های اساسی مهارت کسب می‌کنند، با این حال برای بسیاری از ورزش‌های سازمان یافته سن بسیار کمی دارند. در نظر داشته باشید که حتی اگر کودک شما در این سنین ورزش‌های سازمان یافته انجام دهد در هر صورت، تاثیرات مثبت بلند مدتی درعملکرد ورزشی او در آینده نخواهد داشت. در این سنین بهترین گزینه‌ها بازی‌های بدون ساختار هستند.

شما می‌توانید بازی‌های زیر را امتحان کنید
* دویدن
* غلت زدن
* پرتاب کردن توپ
* گرفتن توپ
* شنا کردن

سنین ۶ تا ۹ سال
در حالی که کودکان بزرگ می‌شوند، دید، دامنه توجه و مهارت‌های انتقالی آنها همانند توانایی پرتاب کردن اشیا به دوردست، پیشرفت می‌کنند. همچنین قادر خواهند بود به آنچه به آنان گفته می‌شود بهتر عمل کنند.

در این سنین فعالیت‌های سازمان یافته زیر را برای فرزندتان در نظر بگیرید
* دو
* فوتبال
* ژیمناستیک
* شنا
* تنیس
* هنر‌های رزمی
* بیس بال

در سنین ۷ یا ۸ سال می‌توان تمرینات قدرتی را که به صورت محتاطانه و با نظارت انجام می‌شوند شروع کرد.

سنین ۱۰ تا ۱۲ سال
هنگامی که کودکان به این سن می‌رسند دید کاملی داشته و توانایی درک و به یاد سپردن استراتژی‌های ورزشی را دارند. معمولا کودکان در این سنین می‌توانند در ورزش‌های مهارتی پیچیده از جمله فوتبال، بسکتبال، هاکی و والیبال شرکت کنند. اگرچه باید در نظر داشت، تغیراتی که به واسطه بلوغ ایجاد می‌شوند به صورت موقتی تعادل و هماهنگی فرزند شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

ورزش‌های تماسی (ورزش‌های پر برخورد)
قبل از اینکه به فرزند خود اجازه شرکت در ورزش‌های پر تماس را بدهید، مواردی از جمله سن، بلوغ و وضعیت فیزیکی او را مد نظر قرار دهید. با توجه به موارد ذکر شده باید سنجید که آیا تماس های فیزیکی، خشونت و رقابت موجود در این رشته ورزشی مناسب فرزند شما می‌باشد؟ آیا فرزند شما از این ورزش لذت می‌برد؟

کودکان در سنین مختلفی وارد دوران بلوغ می‌شوند و در این هنگام تفاوت‌های فیزیکی چشمگیری در بین کودکان هم‌جنس، ‌مخصوصا پسران دیده می‌شود. کودکانی که در مقابل افرادی که از لحاظ جسمی بالغ‌تر از آنان بوده، رقابت می کنند در مقایسه با سایرین در معرض خطر آسیب دیدگی بیشتری قرار دارند.

هنگام ارزیابی ورزش‌های گوناگون موارد زیر را در نظر بگیرید
* فرزند شما چقدر از انجام این فعالیت لذت می‌برد؟
* آیا این ورزش بر روی مهارت‌های متناسب با سن او تکیه دارد؟
* آیا در این رشته ورزشی،‌ برای تمام کودکان شانس شرکت کردن وجود دارد؟
قبل از حمایتی زود هنگام از یک رشته ورزشی خاص، به دقت فکر کنید. تمرکز کردن تنها بر روی یک رشته ورزشی می‌تواند مانع شرکت کردن فرزند شما در دیگر ورزش‌های مفرح شود. همچنین، تخصص در یک رشته ورزشی می‌تواند استرس و فرسودگی را به دنبال داشته باشد.

همواره در جریان فعالیت‌های ورزشی فرزندتان باشید
در حالی که فرزند شما ورزش‌های متنوعی را تجربه می‌کند، همواره در جریان این فعالیت‌ها بوده و بر موارد زیر نظارت داشته باشید:

ورزش و امنیت کودک
به دنبال تاکید کافی بر روی ایمنی رشته ورزشی مورد نظرتان باشید. آیا مربی پیروی از قوانین و استفاده از تجهیزات ایمنی مناسب را ملزم می‌داند؟ آیا به بازیکنان بعد و قبل از تمرین و رویداد های ورزشی زمان کافی برای گرم کردن و سرد کردن را می‌دهد؟

در آب گرم، آیا مربی به هیدراتاسیون، رطوبت و دما توجه دارد؟ آیا کودکان حرکات و موقعیت بدنی مناسب را به درستی آموزش می‌بینند؟ آیا مربی از صدمه‌های احتمالی شناخت داشته و از رخ دادن این گونه صدمات جلوگیری می‌کند؟

روش مربی
شیوه برخورد مربی را بسنجید. هر کودک چه مدتی بازی کرده و زمان معین برای بازی کردن چقدر می‌باشد؟ اگر مربی به صورت مداوم بر سر بازیکنان فریاد می‌زند و یا تنها به بچه‌هایی که مهارت بالایی دارند اجازه بازی می‌دهد، این احتمال وجود دارد که فرزند شما پس از مدتی از ورزش کردن دلسرد شود.

در مجموع روحیه‌ای مثبت داشته و فرزند خود را همواره تشویق کنید. بر روی تلاش، پیشرفت و لذت ناشی از برد و یا عملکرد شخصی تاکید کنید. تا جایی که برنامه کاریتان اجازه می‌دهد در برنامه‌های ورزشی و تمرینات شرکت کرده و به عنوان یک فرد علاقه‌مند به ورزش برای فرزندتان الگوی مناسبی باشید. مسلما تنها ورزش‌های سازمان یافته گزینه‌ای برای تناسب اندام و تندرستی نمی‌باشند.

اگر فرزند شما به ورزش کردن علاقه‌ای نشان نمی‌دهد، به دنبال فعالیت‌های جسمی دیگری، به خصوص فعالیت‌هایی که در طول زندگی می‌توان آنها را ادامه داد باشید به همراه خانواده به دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی بروید. در طول دیدار‌های خانوادگی و یا دوستانه، فرزندتان را به طناب بازی، توپ بازی و دنبال بازی ترغیب کنید.

شما حتی می توانید با بازی‌های ویدیویی که دارای فعالیت‌های فیزیکی بالا از جمله رقصیدن، ورزش‌های مجازی و دیگر حرکات می‌باشند فرزندتان را در رسیدن به تناسب اندام یاری کنید. باید در نظر داشته باشید که هدف بلند مدت شما، یک عمر فعالیت فیزیکی برای فرزندتان می‌باشد.