چرا در بارداری گریه میکنیم؟

مدتهاست که علم در مورد اثرات چیزهایی که مادر می‌خورد و می‌نوشد بر جنین می‌گوید اما در مورد احساسات چطور؟ طبق چیزی که تحقیقات نشان داده هیجانات شما می‌تواند بر جنین شش ماهه‌تان اثر بگذارد و ماجرا به همینجا ختم نمی‌شود. زمانی که باردار هستید، سلامت هیجانی شما می‌تواند اساس و پایه‌ای برای نگرش جنین در مورد زندگی خودش ایجاد کند!
فکر می‌کنید اشکهای شما چه تاثیری روی جنین در حال رشدتان می‌گذارند؟ خب همه چیز بستگی به این دارد که شما چگونه مادری هستید. در ادامه برای‌تان می‌گوییم احساسات شما چگونه به جنین‌تان منتقل می‌شوند و بر انتخابهای او در تمام طول عمرش اثر می‌گذارند.

اگر یک مادر استرسی هستید
بله درست است که بارداری همیشه هم لذت بخش نیست و هر مادر بارداری گهگاه به دلایلی ممکن است دچار استرس و اضطراب شود و این ایرادی ندارد و تاثیر ماندگاری بر جنین‌تان نمی‌گذارد.
اما اگر در تمام طول دوران بارداری استرس و اضطراب مزمن داشته باشید، احتمال اینکه بعد از زایمان، کودک‌تان کولیک‌های شدید داشته باشد و آشفته باشد بیشتر است. وقتی شما دچار غم و اندوه می‌شوید، بدن‌تان هورمون استرس تولید می‌کند و هر چند به درستی فکر می‌کنید که هیجانات و احساسات ما نمی‌توانند از جفت عبور کنند، اما هورمون‌‌های مزاحم استرس می‌توانند. اگر این هورمون به سیستم جنین در حال رشدتان برسد، او می‌تواند به مدام تحت استرس بودن (استرس مزمن) خو بگیرد.

اگر یک مادر افسرده هستید
ابتلا به افسردگی در دوران بارداری به اندازه‌ی افسردگی بعد از زایمان شایع است. این افسردگی واقعی است و نباید از آن غافل شد. طبق یک پژوهش معلوم شد ۱۰ درصد از مادران باردار دچار افسردگی می‌شوند. بچه‌هایی که از مادران مدام افسرده متولد می‌شوند، یک و نیم برابر بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی و اختلالات رفتاری مانند خشونت در ۱۸ سالگی هستند.
اگر هنوز هم قانع نشدید که افسردگی مادر برای جنین ضرر دارد پس خوب است بدانید افسردگی بر مکانیسم رشد جنین نیز اثر می‌گذارد که البته بیشتر به تداوم و تناسب احساسات ناراحت کننده مربوط است تا خود افسردگی. طبق آزمایشی، اگر مادر طی بارداری از نظر روحی و هیجانی سالم باشد و بعد از بارداری نیز سالم بماند، رشد کودک نیز نرمال خواهد بود. یا اگر مادر طی بارداری یا بعد از آن به دچار افسردگی شود، باز هم رشد کودک طبیعی و نرمال خواهد بود.
اما اگر احساسات مادر انسجام و تناسب نداشته باشد، مثلا مادر طی بارداری سالم باشد اما دچار افسردگی پس از زایمان شود (یا برعکس)، این عدم تناسب، تاثیر منفی بر رشد کودک می‌گذارد.

اگر مادری هستید که از بارداری‌اش راضی نیست
اگر مادری هستید که دوست نداشت باردار شود و بابت جنین در حال رشدی که در رحم دارد ناراضی و عصبانی است، شرایط بدی ایجاد خواهد شد. طبق مطالعات، مادرانی که هیچ پیوند عاطفی با کودک متولد نشده‌ی خود برقرار نمی‌کنند، کودکی با مشکلات روحی خواهند داشت.

اینکه طی نُه ماه بارداری‌تان گاهی هم دچار بی‌حوصلگی و اندوه شوید کاملا طبیعی است؛ همه دچارش می‌شوند. پس اجازه ندهید این حالات و احساسات باعث استرس‌تان شود. این روزهای غم و بیحالی هیچ تاثیر ماندگاری بر کودک دلبندتان نخواهند گذاشت.

نتیجه؟
اگر مادری هستید که احساسات بدتان بیشتر از گهگاه سراغ‌تان می‌آید و تقریبا همیشه با شماست نگران نشوید. برای شاد شدن هر کمکی که نیاز دارید درخواست کنید. هیچکس انتظار ندارد شما بابت تمام اندوهها و استرس‌هایی که دارید جواب پس بدهید یا یک تنه با آنها مبارزه کنید، اما سعی کنید علائم افسردگی را بشناسید و درک کنید و در مورد مصرف داروهای ضد افسردگی با پزشک‌تان مشورت کنید.