آموزش احساسات به کودکان، چه اهمیتی دارد؟

از مشخصه ھای مھم یک انسان سالم به لحاظ روان این است که بتواند احساساتش را به خوبی شناخته و آنھا را تفکیک کند ھمچنین ابراز احساسات با کلام مناسب ، یکی از مھمترین کلیدھای ارتباط سالم است.
حرف زدن فرد درباره احساساتش به این معناست که او بتواند ، بدون اینکه به قضاوت درباره آن بپردازد یا به دیگری اتھام بزند یا سرزنش کند و یا با لحن تمسخر، طعنه و کنایه حرف بزند، به دیگران بگوید که درباره اتفاقی که افتاده چه احساسی دارد .
توانایی حرف زدن با دیگران، مھارتی است که تقریبا ھمه انسانھا دارند. اما توانایی ارتباط برقرار کردن، با دیگران مھارتی است که باید از دوران کودکی آموخته شود. منظور از ارتباط مناسب و موثر یعنی فرد بتواند در برابر دیگران به گونه ای واکنش نشان دھد که به درک بیشتر آنھا و حل مسایل منجر شود و نه به رنجش، کدورت یا دشمنی بیشتر .
احساسات، مجموعه وسیعی از دریافتھای بدن ھستند که در شرایط خاص آن ھا را تجربه می کنیم. احساست بر اساس سطحی یا عمقی بودنشان تقسیم بندی می شوند و در تمام تصمیم گیری ھا و رفتارھای ما نقش دارند .آنھا نیز ھمچون انواع رنگھا که از ترکیب رنگھای اصلی بوجود می آیند از چھار نوع اصلی تشکیل شده اند : خشم ، ترس ، غم و شادی و احساسات دیگر ھمگی ترکیبی از این چھار نوع ھستند.
مثلا حسادت ترکیب خشم و ترس است یا حسرت ترکیب شادی و غم. کودک انسانی با این احساسات متولد می شود. جیغ را از سر ترس ، اشک را بخاطر غم ، خنده را از روی شادی و چھره برافروخته را از سر خشم نشان می دھد. اگر بخوبی توجه کنیم در می‌یابیم که نوزاد از بدو تولد قادر است احساسات خود را بیان کند اما به مرور این احساسات در او سرکوب شده و عامل آن صرفا رفتاری است که ما والدین به دلیل آموزش ندیدن از خود بروز می‌دھیم زیرا که ما باید آموزش ببینیم چگونه با احساسات آنھا برخورد کنیم.
زمانی کودک رفتار درستی خواھد داشت که احساس درستی داشته باشد با پذیرفتن احساسات کودک می توانیم به آنھا کمک کنیم تا رفتار بھتری داشته باشند . انکار احساسات سبب سردر گمی و خشم کودک شده و اعتماد به نفس و عزت نفسشان را از آنھا خواھد گرفت