لیومیوم رحمی چیست؟

لیومیوم های رحمی که به نام میوم ها یا فیبروم های رحم هم شناخته می شوند، تومورهای خوش خیم رحم می باشند. لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای شایعی هستند که بیشتر خانم ها از وجود آن در رحم خود اطلاع ندارند و به صورت اتفاقی هنگام معاینه با انجام سونوگرافی متوجه این توده های خوش خیم می شوند. نیاز به دستکاری ندارند و فقط هنگامی به درمان یا جراحی نیاز پیدا می کنند که باعث آزار بیمار شوند.

لیومیوم رحمی
لیومیوم و پولیپ رحمی تومورهای بسیار شایعی است که اغلب خانم‌ها اطلاعی از وجود آن در رحمشان ندارند و به طور اتفاقی هنگام معاینه یا انجام سونوگرافی متوجه این توده‌ ها می‌شوند.
البته در تعدادی از خانم‌ها هم دارای علامت بوده و آن هم خونریزی‌های غیرطبیعی رحمی است.
لیومیوم‌ها تقریبا در یک نفر از هر دو زن بالای ۳۵ سال دیده می‌شود. به نظر می‌رسد چاقی، تخمک‌گذاری‌های نامنظم (خونریزی‌های بی‌نظم) و زمینه ژنتیکی (ابتلای مادر، خواهر و دختر) درصد ابتلا را بالا می‌برد.

علائم لیومیوم های رحمی
۱- ۸۰-۷۰ درصد بیماران بدون علامت هستند و طی یک معاینه لگنی یا در سونوگرافی کشف می شوند.
۲- خونریزی قاعدگی سنگین: شایع ترین علامت در فیبروم می باشد و در یک سوم بیماران علامت دار، رخ می دهد.
۳- دیسمنوره: درد در موقع پریود.
۴- علائم ادراری و روده ای: لیومیوم بزرگ موجب فشار بر احشای مجاور شده و می تواند یبوست و تکرر ادرار ایجاد نماید.
۵- چنانچه فیبروم در ورودی لوله های رحم یا سرویکس (دهانه رحم) قرار گیرد ممکن است باعث نازایی شود.
۶- فیبروم زیر مخاطی باعث اختلال در لانه گزینی جنین و به دنبال آن نازایی شود.
۷- گاه حتی فیبروم می تواند باعث انسداد متناوب روده ای شود یعنی روده کوچک می تواند بین فیبرومهای پایه دارِ روی رحم، گیر کند و باعث انسداد روده شود.

روش های تشخیص لیومیوم
۱- تعداد زیادی از لیومیوم ها با معاینه لگن تشخیص داده می شود. در معاینه دو دستی یک رحم بزرگ و نامنظم وسفت قابل لمس می باشد.
۲- سونوگرافی از راه شکم یا واژن بهترین شیوه جهت تشخیص می باشد.
۳- MRI و روش های دیگر تشخیصی درصورت لزوم کمک کننده می باشند .

انواع روش های درمان لیومیوم
درمان لیومیوم به چند عامل بستگی دارد که شامل سن بیمار، نزدیکی به زمان یائسگی، علائم بیمار و نظر بیمار می باشد.
۱- تحت نظر قرار دادن بیمار
درمان لیومیوم رحمی در وهله اول عبارتست از تحت نظر قرار دادن و پیگیری بیماران. برای اطمینان از اینکه تومور رشد سریع ندارد باید در ابتدا هر ۳ تا ۶ ماه بیمار معاینه شود. اندازه رحم در پرونده بیمار ثبت شود و محل قرار گرفتن لیومیوم باید ترسیم گردد. در صورت عدم رشد تومور فواصل معاینه را به یک سال افزایش می دهند.
در صورت وجود علائم ضعیف و غیرمسئله ساز می توان به طور علامتی درمان نمود. منوراژی با OCP های استروژن پایین و یا NsAID(داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی) نظیر ممتامیک اسید تا حدودی کمک کننده خواهد بود.
۲- درمان طبی
(این درمان کلی و صرفا جهت اطلاع خوانندگان عزیز می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید)
در حال حاضر درمان های طبی فقط باعث جلوگیری از رشد و پسرفت تومور می شوند و به طور کامل درمان نمی کند و اکثراً ظرف ۲ تا ۳ ماه بعد از قطع دارو تومورها به اندازه قبلی خود می رسند. لذا از این روش در بیمارانی که در حوالی یائسگی هستند و یا جهت کاهش عوارض جراحی قبل از عمل استفاده می شود. از میان داروهای مصرفی آگونیست های GnRH و Ru (یک آنتی پروژستین است) مؤثرتر و مناسب تر هستند.
آگونیست های مصنوعی دارای قدرت چندین برابر GnRH طبیعی بوده و به جز چند روز اول که باعث افزایش سنتز و ترشح گنادوتروپین ها و استروئیدهای جنسی می شود، از طریق مکانیسم desentization باعث مهار سنتز و ترشح گنادوتروپین ها و استروئیدهای جنسی می شود و یائسگی کاذب به وجود می آورد و ظرف ۳ ماه باعث کاهش اندازه تومور به میزان ۵۰% می شود. به دلیل عوارض شبیه یائسگی، این دارو بیش از ۶ ماه استفاده می شود.
عوارض آن شبیه به عوارض دوران یائسگی است، نظیر گر گرفتگی و کاهش تودۀ استخوانی. در این صورت جهت کاهش عوارض شبه یائسگی می توان استروژن با، یا بدون پروژستین تجویز نمود.
فوائد و محاسن درمان طبی لیومیوم
۱- توقف خونریزی و اصلاح آنمی
۲- کاهش حجم تومورها و در نتیجه امکان انجام هیسترکتومی واژینال به جای ابدومینال
۳- امکان برش عرضی شکمی به جای برش میانی
۴- جراحی ساده تر با عوارض کمتر
۵- امکان کنترل بیماری تا رسیدن به یائسگی در بیماران در حوالی یائسگی
۳ ـ درمان جراحی
درمان اصلی لیومیوم جراحی است که از طریق میومکتومی (برداشتن میوم) و یا هیسترکتومی انجام می شود. در آنها که تمایل به بچه دار شدن دارند و یا جراحی بزرگ را نمی توانند تحمل کنند میومکتومی انجام می شود.
اندیکاسیون های جراحی عبارتند از:
۱- رشد سریع تومور
۲- خونریزی شدید و مقاوم به درمان
۳- درد شدید لگن یا دسمینوره ثانویه
۴- وجود علائم فشاری (نظیر تکرر یا احتباس ادرار)
۵- نازایی
۶- زمانی که میوم اندازه رحم را به اندازه رحم ۱۲ هفته یا بزرگتر رسانده باشد.
۷- رشد تومور بعد از یائسگی
نکته
این روش های درمان کلی و صرفا جهت اطلاع شما می باشد و تاکید می گردد بهترین درمان را از پزشک متخصص مربوط دریافت نمایید

تاثیر لیومیوم رحمی در بارداری
لیومیوم رحمی بندرت باعث نازایی اولیه می‌شود، اما می‌تواند باعث سقط جنین شود و این هم به دلیل لانه‌گزینی نامناسب جفت در حاشیه یا روی لیومیوم است. اغلب خانم‌هایی که لیومیوم دارند در بارداری مشکل خاصی برایشان به وجود نمی‌آید، ولی زایمان زودرس در این گروه از مادران باردار دور از انتظار نیست و گاهی نیز به دلیل بزرگ بودن لیومیوم و قرارگیری نامناسب جنین داخل رحم ممکن است جنین دچار محدودیت رشدی شود.