ریزش موی کودکان، هشت دلیل قطعی و درمان

ریزش مو در کودکان اتفاق نادری نیست اما دلایل رخ دادن آن از جمله مواردی است که علل بیشماری دارد در ابتدا لازم است بدانید تا حدی از ریزش مو در شش ماهه اول عمر کودک طبیعی است.
موهای نوزاد در بدو تولد موقتی است و لذا برای رشد موی دائم، ریزش بخشی از مو منطقی به نظر می رسد. اما ریزش مو بعد از شش ماهگـی یا ریزش موی قابل توجه تا شش ماهگی می تواند نشانگر وجود اختلالی در بدن کودک باشد.
ریزش مو در کودکان بیشتر به وضعیت جسمی کودک مربوط است که باید به موقع تشخیص داده شده و درمان شود. البته والدین باید توجه داشته باشند که برخـی از نوزادان با موهای بسیار کم و سری صاف و براق به دنیا می آیند.
بنابراین چنین وضعیتی نباید باعث نگرانی آنها شود زیرا قرار نیست این نوزادان در آینده طاس شوند.

علت ریزش موی کودکان
۱- بیماری خود ایمنی و ریزش مو در کودکان
در کودکان مبتلا به بیماری خود ایمنی علاوه بر ریزش موی سر، معمولا ابرو و مژه ها نیز دچار ریزش می شوند.
در این کودکان سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های بدن و از جمله ریشه موها حمله می کند و موجب از بین رفتن ریشه موها و ریزش تارهای مو می گردد.
علت این بیماری به طور واضح در پزشکی مشخص نیست.
در آزمایش خون CBC این کودکان معمولا میزان گلبوهای سفید(WBC) و زیر ساختارهای آن بیش از حد طبیعی است که نشان از فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بدن دارد.
2- ریزش مو ناشی از استرس شدید
نوع دیگری از ریزش مو در کودک وجود دارد که به دلیل استرس شدید و ناگهانی می باشد مانند تب شدید، جراحی، تحت بیهوشی عمومی، مرگ فردی که بسیار مورد علاقه است.
آسیب های جدی و شدید استفاده از داروهای خاص که این موارد ممکن است منجر به توقف رشد طبیعی موهای کودک شود و با توقف رشد فولیکول های مو وارد مرحله استراحت و عدم رشد می شوند.
بین ۶ تا ۱۶ هفته بعد موها می ریزند و کودک به طور جزئی یا کامل کچل می شود.
برای این نوع از ریزش مو، روش تشخیصی و راه درمانی وجود ندارد. البته ممکن است با به پایان رسیدن شرایط بحرانی، رشد موها طی شش ماه یا یک سال آینده برگردد.
۳- بیماری آلوپسی
بیماری آلوپسی به صورتی است که در طی آن، موی کودک به صورت تکه تکه و در یک الگوی دایره ای یا بیضی شکل به طور ناگهانی شروع به ریزش می کند.
این ریزش مو در عرض چند روز اتفاق می افتد. هنگامی که سیستم ایمنی کودک به طور اشتباهی به فولیکول های موی خود حمله می کند، آلوپسی رخ می دهد.
این وضعیت نسبتا نادر است و در هر زمان معین حدودا بر 1 در 1000 کودک تاثیر می گذارد.
هیچ آزمایش خاصی برای آلوپسی وجود ندارد و معمولا پس از بررسی پوست سر و با رد شدن شرایط دیگر، تشخیص داده می شود.
معمولا این بیماری درمان خاصی ندارد اما متخصصین پوست می توانند داروهایی را برای رشد مجدد مو تجویز کنند.
۴- ریزش مو بر اثر ابتلا به سندرم آناژن
عارضه ی سندرم آناژن از حدود ۶ ماهگی تا ۶ سالگی ممکن است کودک را درگیر کند. سندرم آناژن در کودکان با موهای طلایی و روشن بیشتر دیده می‌شود.
والدین فرزندان مبتلا به این سندرم ابراز می‌کنند موهای فرزندشان خیلی راحت و بدون درد به شکل دسته‌ای کنده می‌شود.
به نظر می‌رسد مو‌ها در این اختلال در قسمت پشت سر و در ناحیه نزدیک گردن رشد نکرده‌اند و بیشتر باعث ریزش موی منطقه‌ای می‌شوند.
بنابراین ممکن است با بیماری‌هایی مانند ریزش موی سکه‌ای و تریکوتیلومانیا اشتباه شود.
درمان سندرم آناژن تنها توسط پزشک متخصص و استفاده از داروهای مخصوص انجام می‌شود. اما به طور کلی چندان نگران‌کننده نبوده و درمان کامل اتفاق می‌افتد.
۵- سوءتغذیه عاملی برای ریزش مو
گاهی کمبود مواد غذایی و معدنی باعث ریختن موها می شود. بیوتین یکی از ویتامین های گروه B است که به بدن در تبدیل کربوهیدرات به گلوکز، برای سوخت رسانی بدن، کمک می کند.
روی (Zn) نیز یک ماده آلی است که از جنبه های مختلف به متابولیسم سلول های بدن کمک می کند همچنین باعث بهبود روند رشد در دوران کودکی و نوجوانی می شود پس به رشد سلول های سازنده مو هم کمک می کند.
کمبود این مواد در بدن، باعث ریزش مو می شود. گاهی اوقات کمبودهای غذایی از جمله کمبود روی، آهن و ویتامین های گروه B در ریزش موی کودکان بسیار اثر گذار هستند. البته در برخی موارد ریزش مو می تواند به دلیل مصرف بیش از حد ویتامین A هم باشد.
۶- عفونت پوست سر
عفونت های پوستی که شامل عفونت های قارچی که باعث ریزش مو یا کچلی می شوند، می توانند باعث ریزش مو در کودکان شوند. این ریزش مو می تواند در آینده منجر به ایجـاد طاسی در پوست سر گردد.
۷- ریزش مو در اثر اختلالات هورمونی
کودکانی که از اختلال عملکرد تیروئید رنج می برند، اغلب به ریزش مو دچار می شوند. وقتی که غده تیروئید کودک پرکار یا کم کار است، سوخت وساز بدن نامنظم می شود.
۸- کم خونی و ریزش مو در کودکان
در کودکان مبتلا به کم خونی، خون که حاوی مواد مغذی و اکسیژن است کمتر به ریشه موها رسیده و سبب تضعیف آن ها می گردد.
کودکان مبتلا به کم خونی معمولا ریزش شدید مو را تجربه نمی کنند و صرفا دارای موهای نازک و شکننده می باشند. خستگی زودرس، رنگ پریدگی، نفس نفس زدن با فعالیت های بدنی، عدم تمرکز فکری و زودرنجی از علائم کم خونی می باشند.

علائم ریزش مو در کودکان چیست؟
وقتی موهای کودک خود را شانه یا برس میزنید تعداد زیادی از موها کنده میشوند.
روی بالشت و یا مکانی که کودک مشغول بازی کردن است تعداد زیادی مو دیده میشود .
نبود مو به صورت تکه ای در قسمت های از پوست سر
هنگامی که کودک خود را نوازش میکنید و دست در لابلای موهایش میکنید تعداد زیادی مو در دستان شما می آید.

روش های درمانی ریزش مو در کودکان
اگر ریزش مو در حد یکی دو تکه کوچک باشد و تکه‌ها به هم متصل نشده و ناحیه وسیعی را در برنگرفته باشند، به راحتی قابل درمان است اما در صورتی که این ریزش منتشر شده باشد و موهای ابرو و مژه و بدن را نیز درگیر کرده باشد، درمان به سختی انجام می‌شود اما به طور کلی با درمان مناسب درصد بالایی از بیماران تمامی موهای از دست رفته خود را ظرف مدت یک سال باز‌می‌یابند. البته در برخی بیماران این بازگشت زودتر اتفاق می‌افتد. این کودکان باید فقط و فقط تحت نظر متخصص پوست درمان شوند.
برای درمان کچلی قارچی سر، معمولاً از داروهای خوراکی ضد قارچی و شامپوهای درمانی استفاده می‌شود. بسته به صلاح‌دید پزشک داروهایی مانند گریزئوفولوین، تربینافین، ایتراکونازول یا فلوکونازول به مدت ۴ تا ۶ هفته برای بیمار تجویز می‌شود. شامپوهای درمانی نیز باید دو بار در هفته و به مدت ۴ تا ۸ هفته مورد استفاده قرار بگیرند. برخی از این شامپوها عبارت‌اند از: کتوکنازول، پیریتیون روی و سلنیوم سولفید
اگر ریزش مو به خاطر استرس است نباید کودک را شماتت و سرزنش کنید بلکه به دنبال علت استرس و رفع آن باشید
اگر علل ریزش موی فرزندتان سندرم آناژن هست تنها توسط پزشک متخصص و استفاده از داروهای مخصوص انجام می شود. اما به طور کلی نگران کننده نیست و درمان کامل اتفاق می افتد.
بیماری عفونت قارچی با یک داروی ضد قارچ به مدت هشت هفته به علاوه شامپوی مخصوص قابل درمان است. این شامپو دو تا سه بار در هفته باید استفاده شود. این بیماری متاسفانه مسری است، بنابراین کودک بدون درمان نمی تواند به مدرسه یا مهدکودک وارد شود. اگر کودک به مدرسه می رود و البته تحت درمان دارویی قرار دارد، نیازی به ممانعت از ورود او به مدرسه نیست.