پدرِ تو «هیولا» است و مادرت «زامبی»؟!

صحبت کردن پدر و مادرها با فرزندانشان درباره روابط خصوصی که با همسرشان دارند و بدگویی از آن‌ها می‌تواند عواقب متناقضی داشته باشد. این گفتگوها در هر سن و سال کودک که انجام نشود، می‌تواند آسیب‌های ریشه داری به دنبال داشته باشد.

درک نادرست از روابط خصوصی می‌تواند منجر به مشکلات روانی، از جمله اضطراب و سردرگمی در کودکان شود. بنابراین، والدین باید با دقت و حساسیت در این باره عمل کنند و خطوط قرمز لازم را رعایت کنند.

کودک و احساس ناامنی

این نوع گفتگوها ممکن است احساس ناامنی را در کودک ایجاد کند. وقتی بچه‌ها از جزئیات روابط خصوصی والدین خود مطلع می‌شوند، ممکن است تصور کنند که این روابط تاثیر منفی بر خانواده دارد.

کودک و بار سنگین عاطفی

این مکالمات می‌توانند بار عاطفی غیرضروری به فرزندان منتقل کنند. کودکان همواره باید احساس کنند که والدینشان دنیای مستقلی دارند و نگرانی‌های بزرگ‌سالان نباید به آن‌ها منتقل شود.

کودک و حس کنجکاوی نادرست

این صحبت‌ها می‌تواند حس کنجکاوی نادرستی را در کودکان ایجاد کند، که احتمالاً آن‌ها را به جستجوی اطلاعات نادرست و یا مواجهه با تجربیات زودرس سوق می‌دهد.

پشت سر همسرت با بچه‌ها حرف نزن!

بدگویی والدین در حضور فرزندان می‌تواند آسیب‌های زیادی به روان و رفتار آن‌ها وارد کند. بچه‌ها ممکن است احساس کنند که در یک محیط ناامن و پر از تنش زندگی می‌کنند. این احساس می‌تواند به اضطراب و نگرانی آن‌ها منجر شود. زمانی که والدین از یکدیگر بدگویی می‌کنند، بچه‌ها ممکن است فکر کنند که در خانواده آن‌ها مشکلی وجود دارد و این می‌تواند اعتماد به نفس آن‌ها را کاهش دهد.

همچنین کودکان ممکن است دچار حس وفاداری به یکی از والدین شوند و این موضوع می‌تواند تضادهایی را برای آن‌ها ایجاد کند و آن‌ها هم در آینده الگوهای منفی از ارتباطات و رفتارهای اجتماعی را یاد بدهد و آن‌ها نیز در بزرگسالی رفتارهای مشابهی را تکرار کنند.

بدگویی از پدر یا مادر در بسیاری از موراد می‌تواند به بروز اختلالات عاطفی مانند افسردگی و اضطراب در بچه‌ها منجر شود و بچه‌ها در ارتباطات خود دچار مشکل شوند و با بسیاری از هم سن و سالان خود هم نتوانند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کنند.

در نهایت اینکه…

بدگویی والدین می‌تواند آسیب‌های عمیق و طولانی‌مدتی به فرزندان بزند. ضروری است که والدین به رابطه و رفتار یکدیگر احترام بگذارند و محیطی مثبت برای رشد و شکوفایی فرزندان خود ایجاد کنند، البته اگر به سلامت فرزندشان بیشتر از سلامت خودشان فکر می‌کنند.