چگونه به سوالات کودکان درباره خدا پاسخ دهیم؟

ما ممکن است با سوالاتی درباره اینکه خدا چه رنگی است؟ خدا کجا زندگی می‌کند؟ خدا از کجا آمده و چکار می‌کند؟ از سوی کودکان مواجه شویم ولی نباید طوری به این سوالات پاسخ دهیم که از حد توان فکری کودکان‌ فراتر باشد.

ایسنا: به گفته دکتر ناظم زاده، شناخت خداوند یک سیر و یک مسیر است که در هر فردی در طول زندگی‌اش با آن دست و پنجه نرم می‌کند و در این مسیر دچار تغییر و تکامل می‌شود.

وی افزود: اعتقاد به خدا در نهاد فطری ما وجود دارد اما باید توجه داشته باشیم که نباید با پاسخ‌هایمان سطح کنجکاوی فرزندانمان را بالا ببریم. مثلا ممکن است سوالاتی درباره اینکه خدا چه رنگی است؟ خدا کجا زندگی می‌کند؟ خدا از کجا آمده و چکار می‌کند؟ از سوی کودکان مواجه شویم ولی نباید طوری به این سوالات پاسخ دهیم که از حد توان فکری کودکان‌مان فراتر باشد.
ناظم‌زاده تاکید کرد: به هیچ وجه نباید با پاسخ‌هایمان کنجکاوی بچه‌ها را تحریک کنیم، چرا که عموما کنجکاوی بچه‌ها از توان فکری و سن آن‌ها بالاتر است.

وی درباره پاسخ به برخی سوالات بی جواب فرزندان درباره خدا، گفت: در این موارد صادقانه باید بگوییم ما هم خیلی از پاسخ‌ها را نمی‌دانیم.
این مشاور برای پاسخ به برخی دیگر از سوالات کودکان، افزود: لازم است برخی از پرسش‌های بچه‌ها را با دقت به آینده موکول کنیم. خیلی از سوالات بچه‌ها بر اساس شنیده‌های آن‌ها از محیط مطرح می‌شود و اصلا سوال خود بچه‌ها نیست.

وی خطاب به والدین تاکید کرد: در این موارد هم باید اجازه بدهیم سن بچه‌ها بالاتر برود و بعد به آن‌ها پاسخ دهیم. لازم نیست در لحظه به همه سوالات بچه‌ها جواب بدهیم.

ناظم زاده با بیان این مطلب که جستجوی خدا در همه مراحل زندگی هر فردی وجود دارد و تا آخر عمر با ما همراه است، تصریح کرد: فسلفه خلقت همین جستجو است. جستجوی خدا، بشر باید به خداشناسی برسد و خدا شناسی علت خلقت ماست.

ناظم زاده در ادامه با برشمردن چند موضوع، به والدین توصیه کرد تا آنها را پیش از پاسخ به سوالات فرزندان درباره خدا، مد نظر قرار دهند و افزود: پیش از جواب دادن به حرف‌هایی که قرار است بزنیم، فکر کنیم. پاسخ به بچه‌ها نباید فی البداهه و بدون برنامه‌ریزی باشد، چرا که این پاسخ‌ها عوارض و کنجکاوی‌های دیگری را در پی خواهند داشت که ممکن است در آینده مشکل ساز شوند.

ناظم زاده گفت: در زمان مناسب با بچه‌ها صحبت کنید؛ صحبت کردن درباره خداوند با بچه‌ها باید در زمان‌های مناسب انجام شود. هنگام بازی، هنگام تماشای تلویزیون، هنگام استراحت و ... زمان مناسبی برای این کار نیست.

همچنین به گفته ناظم زاده، در جواب دادن به بچه‌ها نباید پرگویی کنیم زیرا پر حرفی بچه‌ها را خسته می‌کند و باعث می‌شود در دفعات بعدی دیگر برای پرسش‌هایشان به سراغ ما نیایند. باید تشنگی او را نسبت به سوال کردن حفظ کنیم.

ناظم زاده با بیان این مطلب که باید ریشه سوال‌های کودکان را پیدا کنیم، افزود: توجه کنیم که آیا این پرسش‌ها از نیازهای واقعی فرزندانمان سرچشمه گرفته است و یا دلیل و ریشه دیگری دارد. مثلا ممکن است سوال کردن درباره خدا برای جلب توجه باشد. گاهی ممکن است به خاطر نیاز به آرامش به سمت خدا روی آورده باشند و سوال بپرسند. مثلا احساس کنند که امنیت‌شان به خطر افتاده باشد. باید بدانیم از چه چیزی نگران هستند؟ برای چه می‌ترسند و چه مشکلی پیدا کرده‌اند. گاهی هم ممکن است به دنبال یک تکیه‌گاه باشند، می‌خواهند بدانند که تکیه گاه قوی و بزرگ کیست؟ چیست؟

وی در پایان به والدین یادآوری کرد: باید بدانید که تصور کودک از خدا متاثر از تصویری است که از پدر و مادرش دارد. رابطه بین پدر و مادر و رابطه خانواده در این زمینه مهم است. هر تصویری که کودک از پدر و مادر پیدا کند تا شش سالگی تثبیت می‌شود. باید به خاطر داشته باشید که نقش پدر و مادر درباره خداشناسی کودک بسیار تاثیرگذار و مهم است.