مشکلات خواب در کودکان، چند نکته مهم

مشکلات خواب در کودکانی که در تنظیم خلق و سطح فعالیت مشکل دارند یا در کودکانی که در یکپارچه‌سازی حسی...

مشکلات خواب در کودکانی که در تنظیم خلق و سطح فعالیت مشکل دارند یا در کودکانی که در یکپارچه‌سازی حسی دچار مشکل هستند، متداول است. همچنین اختلالات خواب در حدود ده تا دوازده ماهگی به‌اوج می‌رسد؛ این دوره مترادف با زمانی است که اضطراب جدایی برای اولین بار ظاهر می‌شود.

در حدود نه تا بیست و چهار ماهگی، بسیاری از کودکانی که بی‌قرارند و نسبت به‌تحریکات حسی بسیار حساس هستند، می‌توانند به‌تنهایی به‌خواب روند اما ممکن‌است به‌طور مکرر در طول شب بیدار شوند.

بین دو و سه‌سالگی ترس‌های کودکان (هیولا در کمد، طوفان) و ممکن‌است موجب ترس‌های شبانه گردند که مکرراً کودک را از خواب بیدار می‌کند.

همین‌طور که کودکان بزرگتر می‌شوند و به‌سنین مدرسه می‌رسند، اضطراب‌های گوناگونی، آنها را در طول شب بیدار نگه میدارد و باعث می‌شود آنها مدام در رختخواب غلت بزنند تا این که بالاخره به‌خواب بروند.

نوزادان

در سنین هفت تا نه ماهگی مشکلات خواب ممکن‌است به‌این دلیل رخ دهد که کودک نیاز شدیدی به‌تحریک حرکتی دارد. مراقبان اغلب گزارش می‌دهند که تنها روش خواباندن کودک این است که او را به‌مدت طولانی تکان دهند.

برخی از والدین کودک را در تاب بچه می‌گذارند یا اینکه او را سوار ماشین می‌کنند و مدت زیادی رانندگی می‌کنند تا حرکت باعث خوابیدن کودک شود. بعضی از نوزادان با صداهای آرام و یکنواخت مثل صدای پنکه، به‌خواب می‌روند.

در سن 10 تا 12 ماهگی، به‌نظر می‌رسد که اضطراب جدایی با اختلال خواب ترکیب می‌شود. والدین اغلب گزارش می‌کنند که کودک‌شان بسیار به‌آنها می‌چسبد و فقط زمانی می‌خوابد که در آغوش پدر و مادرش باشد.

بعضی دیگر از مادران پی می‌برند که شیردادن میتواند کودک آنها را بخواباند اما بعد، آنها در بیرون آوردن نوک سینه از دهان کودک مشکل پیدا می‌کنند.

پریشانی ناشی از بیدار شدن شبانه ممکن‌است با این اضطراب همراه باشد که کودک به‌جای اینکه در آغوش والدینش باشد، خودش را در تخت تنها می‌بیند. اگر کودک در آغوش پدر و مادرش به‌خواب برود، بعد از بیدار شدن ممکن‌است وحشت کند چون نمی‌داند برای پدر و مادرش که به‌او کمک کردند تا به‌خواب رود، چه اتفاقی افتاده است.

کودکان نوپا

در حدود ۱۳ تا ۱۸ ماهگی، بسیاری از کودکانی که دچار مشکلات خواب هستند نیاز شدیدی به‌تحریک حرکتی نشان می‌دهند. نیاز شدید کودک به‌حرکت باعث افزایش برانگیختگی او می‌شود که خوابیدن را برای او دشواتر می‌نماید.

این مشکل ممکن‌است در کودکانی که عادت دارند برای بازی در خانه از سروکلۀ پدر و مادرشان بالا بروند، تشدید می‌شود. مثلاً پدران اغلب بعدازظهر از سرکار به‌خانه می‌آیند و کودک انتظار دارد مدتی را با پدر خود بازی کند و روی کاناپه بالا و پایین بپرد.

ترسیدن از صداهای محیطی مانند صدای جاروبرقی، خشک کن یا تلفن نیز در بین کودکان با این دامنۀ سنی شایع است و به‌نظر می‌رسد در حدود ۱۳ تا ۱۸ ماهگی آغاز می‌شود.

بسیاری از والدین بیان می‌کنند که کودک‌شان تنها درصورتی میتواند بخوابد که صداهای محیطی حذف شود و به‌جای آن، صداهای ملایم و یکنواختی مانند صدای پنکه سقفی یا صداهای پس زمینه‌ای در محیط وجود داشته باشد. اضطراب جدایی نیز ممکن‌است در این سن عامل مهمی در ایجاد مشکلات خواب باشد.

در حدود ۱۹ تا ۲۴ ماهگی به‌خواب رفتن کمتر مشکل ایجاد می‌کند، با این حال، بیدار شدن در طول شب همچنان مشکل ساز است. بسیاری از کودکانی که در طول شب بیدار می‌شوند، به‌شدت خواستار آن هستند که والدین آنها را بغل کنند و تکان دهند و در سراسر شب بی‌قرار به‌نظر می‌رسند.

اشتباه رایجی که والدین مرتکب می‌شوند این است که کودک را از تختش بیرون می‌آورند و به‌او اجازه می‌دهند که بازی کند یا در اطراف بگردد. این کار باعث می‌شود که کودک تصور کند میتواند شب‌ها به‌جای خوابیدن بازی کند.

کودکان پیش دبستانی و دبستانی

مشکلات خواب در کودکان بزرگتر معمولاً پایدار است. مشکلات مربوط به‌حساسیت مفرط حسی مخصوصاً حساسیت نسبت به‌لمس و صدا میتواند باعث شود که کودک در خواب ماندن دچار مشکل شود.

بسیاری از کودکان دبستانی با فعالیتهای حرکتی دچار بیش‌برانگیختگی می‌شوند. با این حال مشکلات خواب در میان کودکانی که بعدازظهر بازی کامپیوتری یا ویدئویی می‌کنند نیز رواج دارد.

تحریک‌های دیداری ناشی از این بازیها، برانگیختگی را به‌میزان زیادی افزایش میدهد و خوابیدن را سخت می‌کند. به‌همین ترتیب، نشستن در جلوی کامپیوتر یا تلویزیون بدون هیچ فعالیت حرکتی برای مدت طولانی، باعث می‌شود که بدن نتواند انرژی خود را تخلیه کند.

کودکان در سنین مدرسه اضطراب‌های گوناگونی دارند و نگرانی در مورد این مسائل در وقت خواب، ممکن‌است خوابیدن را برای آنها مشکل سازد. تعارض با دوستان، خبرهایی که می‌شنوند، مشکلات خانوادگی، تماشای فیلم‌های وحشتناک، ترسهای قدیمی و نگرانی در مورد تکالیف، میتواند به‌کودکان فشار بیاورد.

کودک بدون داشتن روش‌های مناسب برای کنار آمدن با این‌گونه اضطراب‌ها، ممکن‌است که در زمان خواب دچار بی‌قراری شود و در خوابیدن که برای او بسیار مهم است، با مشکل روبه‌رو شود.

منبع: کودک آنلاین