کودک مبتلا به اوتیسم، آمادگی برای ملاقات با پزشک

کودکان مبتلا به اوتیسم همانند سایر کودکان از رفتن نزد پزشک دچار وحشت می شوند.

کودکان مبتلا به اوتیسم همانند سایر کودکان از رفتن نزد پزشک دچار وحشت می شوند. چنانچه آنها را برای مواجه کردن با این تجربه آماده نکنیم ممکن است تحت فشار روانی شدید، در حد و اندازۀ فشار ناشی از وقوع یک بحران که منجر به آسیب در او می شود، قرار گیرد.

در آنجا ممکن است با صداها، صحنه ها و بوهای خاص مواجه شوند که موجب آشفتگی و قشقرق در آنها شوند. اقداماتی را که در این زمینه باید انجام دهید عبارتند از:

- قبل از هر چیز اطمینان حاصل کنید ملاقات در کجا رخ می دهد، بیمارستان، کلینیک، مطب یا منزل.

- بدون حضور کودک، جلسۀ ملاقاتی با پزشک و پرسنل آنجا داشته باشید. از برنامه های روتین آنجا اطلاع پیدا کنید و مطمئن شوید برای کودک چه فعالیت هایی می خواهند انجام دهند (اندازه گرفتن وزن، قد یا آزمایش های دیگر).

- قبل از ملاقات، آنها را از ویژگی های کودک آگاه کنید. دادن اطلاعات قبلی و ایجاد تعاملات مثبت اولیه با پرستار و کارکنان پذیرش می واند فضای مثبتی را برای ملاقات او آماده کند.

- بر اساس اطلاعاتی که از محیط پزشکی و نیز ویژگی های کودک فراهم کردید، مراحل گام به گام از ملاقاتی که قرار است صورت گیرد را به طور ساده و به صورت تصویری برای او آماده کنید. اطلاعات باید بر اساس سطح رشد و درک کودک و نه سن تقویمی او باشد.

- در مورد فرآیند ملاقات با پزشک، با کودک صحبت کنید. از او بخواهید به تصاویر پزشک و تیم درمان و نحوۀ کار آنها، وسایل و تجهیزات نگاه کند. او را زیاد شگفت زده نکنید.

- داستانی را برای کودک خلق کنید که جزئیات زیر را در بر گیرد.

گام ها و مراحلی را که برای ملاقات با پزشک باید طی کند

- منتظر شدن در مکان های خاص

- پوشیدن لباس های خاص در طی ملاقات

- افرادی که او را ملاقات خواهند کرد.

- تجهیزاتی را که خواهد دید.

- منظره ها، بوها و صداهایی را که با آن مواجه خواهد شد.

- به او اجازه دهید آنچه را درک نمی کند سؤال کند.

- با کودک بازی پزشکی انجام دهید. علاوه بر اطلاعات خاصی که می دهید اجازه بدهید تجربۀ پزشکی را بازی کند. کیت پزشکی برای او فراهم کنید. او را به بازی دکتر و مریض تشویق کنید. چنانچه حتی درگیر یک بازی پرخاشگرانه و خصمانه هم بشود، مزاحمتی برای او ایجاد نکنید (مگر بخواهد به خود و یا دیگری آسیب بزند).

بنشینید و آنچه کودک می گوید و انجام می دهد را به دقت مشاهده کنید. پس از اتمام بازی و زمانی که کودک در آرامش به سر می برد با او دربارۀ آنچه دیدید و شنیدید صحبت کنید. اطلاعات درست و صادقانه به او بدهید.

- شیئ را که بیش از هر چیز به آن علاقه دارد را در ملاقات با پزشک، با او همراه کنید. به او اطمینان دهید که این شیء در تمام مراحل سفر با او خواهد بود. این وسیله به کودک این امکان را می دهد تا بین موارد غریبه و ناآشنا با اشیاء آشنا پیوندی برقرار کند. پیوند و رابطه ای که منجر به کاهش اضطراب در او می شود.

- در زمان ملاقات با پزشک، فرد یا افرادی که از قبل قول همراهی به کودک داده شده است، حضور داشته باشند (این افراد والدین یا مراقبانی هستند که کودک در حضور آنها احساس آرامش می کند).

- بهتر است افراد همراه کودک محدود باشند و یا تنها والدین او باشند. در ملاقات با برخی متخصصین و درمانگران ممکن است حضور همۀ افراد خانواده لازم باشد.

- در طی ملاقات و یا در وقت هایی که همراه با کودک در انتظار فعالیتی به سر می برید، فرصت انجام فعالیت های محدود به او بدهید. برای مثال با شیئی خاص بازی کنید. یا کتابی را برایش بخوانید و یا دربارۀ ستاره ها و حیوانات با او صحبت کنید.

سعی کنید تنها فعالیت در دسترس را به او پیشنهاد بدهید. به دلیل محدودیت های حرکتی و شرایط حاکم بر اتاق و فضا ممکن است این انتخاب ها متفاوت باشند.

- پس از پایان ملاقات، کودک را به دلیل اینکه همۀ گام ها را با موفقیت به پایان رسانده است مورد تشویق قرار دهید. جلسه های ملاقات با پزشک به ویژه جلسۀ اول ممکن است شما را به راهکارهای انطباقی کامل تر و مؤثرتر برای حضور در جلسات آینده مجهز نماید.

منبع: کودک آنلاین