روش تربیت کودکان در ژاپن، چگونه است؟

همه افراد کودکان ژاپنی را به حرف گوش کن بودن می شناسند و شاید بد نیست به همین بهانه روش های تربیتی کودکان ژاپنی را با هم بررسی کنیم.دلیل این پیروی کودکان ژاپنی از والدینشان چه می باشد
یکی از اصلی ترین وظایف مادران ژاپنی مراقبت کردن از کودک خودشان می باشد. در حین این مراقبت مادران ژاپنی به کودک خود پیروی کردن از قوانین را آموزش می دهند. کودکان ژاپنی بسیار مطیع ،مؤدب و با احتیاط رفتار می کنند. رفتار آنها از سازگاری بالایی برخوردار است. والدین ژاپنی اطمینان دارند که کودکشان آموزش های آنان را فرا خواهد گرفت و نسبت به انجام این آموزش ها مسئولیت پذیر خواهند بود.

مطالعات در زمینه پرورش کودکان نشان داده که سلامت روان کودک نوزاد تحت عنوان "نظم و انضباط در دوران کودکی"، خانواده های ژاپنی دلبستگی، همدلی و هماهنگی را تقویت می کنند. تحقیقات نشان داده که والدین از کودکان خود می خواهند که در محیط بیرون از خانه اجتماعی زندگی کنند و در در زمان هایی که در خانه هستند به طور وابسته به والدینشان باشند. آرامش ذاتی کودکان ژاپنی به این دلیل است که می دانند والدین آنان به تمایلات آنان اهمیت می دهند.

روش تربیت کودکانی وابسته
افرادی که رابطه ای نزدیک با کودک دارند مانند والدین کودک و پرستار کودک نقش اساسی در تشویق کودکان برای ایجاد وابستگی دارند. یکی از مواردی که در فرهنگ ژاپن هست ، کودک تا ۶ سالگی با پدر و مادر می خوابند و همچنین وظیفه تعیین پوشاک کودک و تغذیه کودک نیز بر عهده والدین میباشد.
این مسائل می تواند یکی از دلائل وابستگی کودکان ژاپنی به والدین خود باشد. در ژاپن مادران و کودکان بسیار صمیمی برخورد می کنند و در واقع از نظر فکری زمان زیادی را برای به اشتراک گذاشتن صرف می کنند. در فرهنگ ژاپن مادرانی که کودکان زیر ۳ سال دارند آنها را همه جا با خود می برند. اغلب کودکان ژاپنی که زیر ۳ سال سن دارند به مهد کودک ها سپرده نمی شوند.
با کودکان ژاپنی در تمام مراحل آموزش به مهربانی رفتار می شود.والدین کودک و یا پرستار کودک آموزش می دهند که کودک با خود به یک صلح درونی برسد و از درون احساس شادی داشته باشد.

حق انتخاب کودک و قدرت پیشنهاد دادن
یکی از روش هایی که مادران ژاپنی برای تربیت کودک خود استفاده می کنند روش پیشنهاد دادن و در ادامه ایجاد حس شرمساری است. در واقع مادران در زاپن به این شیوه که برای انجام کار از خود کودک نظر می گیرند احتمال اینکه کودک مقاومت کند به حداقل می رسد.
پرستار کودک و والدین کودک در ایران هم می توانند به این روش عمل کنند:
به جای اینکه به کودک بگویید "اسباب بازی هایت را جمع کن "
از کودک بخواهید را بردارید "حالا با اسباب بازی هایت چه کار باید بکنی ؟ "
در این حالت ذهن کودک به دنبال پیدا کردن بهترین جواب برای این سوال می گردد. پس از اینکه کودک جواب مادر و پرستار کودک را داد می توان به کودک پیشنهاد داد اینکار را انجام دهد. کودکانی که تمایل به جواب دادن ندارند در صورتی که ناراحتی مادرشان را ببیند دچار حس شرمساری می شود و از روی خجالت کار را انجام می دهد.

استفاده از زبان بدن برای تربیت کودک
به دلیل احساس وابستگی کودکان ژاپنی به مادرانشان ، کودک نسبت به تمامی حرکات مادر حساسیت دارد و تمام تلاش کودک این است که حالات مادر مطلوب باشد. مادر در زمانی که از روش پیشنهاد دادن به کودک استفاده می کند در واقع همزمان با حالات و حرکات چهره خود به کودک نشان می دهد که اگر در این موضوع از مادر پیروی نکندشگفت زده خواهد شد.
البته مادر در این مواقع کودک خود را مستقیم تنبیه نمی کند. فقط با حالات صورت به کودک خود نشان می هد که از او نا امید شده است.

کودکان در ژاپن اطاعت می کنند علاوه بر این، مادران ژاپنی نیز یاد گرفته اند که خلق و خوی کودکان خود را بخوانند ؛ آنها از این مهارت استفاده می کنند تا هر زمان که لازم باشد، روش متقاعد کردن خود را تغییر دهند. اگر آنها متوجه شوند که فرزندشان در مطابقت با یک درخواست نیستند، سعی خواهند کرد که درخواست خود را در آن لحظه انجام ندهند و احتمالا بعدا درخواست را انجام خواهند داد. اگر فرزند از جمع کردن اسباب بازی ها امتناع کند، مادر از تسلیم استفاده می کند او می گوید که کودک آماده نیست یا به اندازه کافی توسعه نیافته است یا اینکه شاید خیلی خسته باشد یا فقط بخواهد بازی کند.

بسیاری از والدین ژاپنی هر کاری را که لازم است انجام میدهند تا فرزندانشان احساس دوست داشتن با ارزش بودن و احترام را درک کنند.آنها تجسم صبر و مهربانی هستند و این سبک والدین مطمئنا برای مادران غربی چالش برانگیز است.