فیلم های مناسب برای کودکان، چه تاثیری دارند؟

ایرنا: در عصری که وسایل ارتباط جمعی بویژه سینما و تلویزیون می تواند بر اندیشه ها، عقاید، نگرش ها و در یک روند کلی، فلسفه زندگی انسان ها تاثیر گذار باشد باید روند تاثیر این رسانه ها را بر اعضای کوچک جامعه فراموش نکنیم.

نقش فیلم در سلیقه سازی و پرورش افکار عمومی بسیار موثر است و می تواند از این راه اندیشه و سلیقه های نو را در افراد شکل دهد.

در این میان وظیفه خطیر هنرمندان و فیلمسازان در سازندگی یا سقوط فرهنگی ملت ها نمایان می شود.

تاثیر فیلم بر روی افراد یکسان نیست ولی فیلم بیشترین تاثیر را بر روی گروه کودک و نوجوان و افراد کم دانش می گذارد.

این در حالیست که تأثیر فیلم ها حتی در بازی های کودکان نمود می یابد و به این دلیل فیلمهای نامناسب، موجب تحریک شدید احساس و ایجاد آشوب و اختلال در عواطف و هیجانات افراد می شود و نقش تربیتی موثری دارد.

شدت تأثیر فیلم ها به آن دلیل حائز اهمیت است که برای کودک، فیلم چیزی جز واقعیت نیست و کودک برای فیلم ها جنبه تصوری و خیالی قائل نیست.

کم کم با ورود به دنیای نوجوانی و بلوغ، تاثیرات فیلمهای سینمایی که از کودکی بر شخصیت افراد ماندگار شده است در رفتار، حرکات، شیوه لباس پوشیدن، آرایش مو و برخوردهای اجتماعی آنها تاثیر می گذارد و همین امر تهدیدی برای جامعه محسوب می شود.

روانشناسان در این باره معتقدند که در جامعه هایی که زمینه فقر و بیکاری بیشتر باشد، فیلم ها و سریال هایی رواج پیدا می کند که دارای مضامین خشونت و زورگویی است.

آنها بر این باروند که این امربه نوبه خود باعث افزایش خشونت و پرخاشگری در جامعه می شود که بیشترین آسیب و خسارت آن متوجه کودکان و نوجوانان است.

ˈمعصومه رفیقی مرندˈ روانشناس با اشاره به آسیب شناسی آثار سوء برنامه های تلویزیونی معتقد است: اثرات روانی برخی از برنامه های تلویزیونی همانند سمی است که همه روزه به مقدار بسیار کمی وارد روح و روان افراد می شود.

وی اظهار کرد: این سم در دراز مدت فرد را به طور کامل مسموم می کند و بر زندگی اجتماعی و فرهنگی او تاثیر می گذارد.

وی اضافه کرد: پرخاشگری، افسردگی، کج فهمی، لجبازی، تخریب سیستم عصبی و فکری در بیشتر مواقع نتیجه نگاه کردن بیش از حد کودکان به فیلم هاست.

رفیقی مرند افزود: همچنین نگاه کردن طولانی کودکان به تلویزیون، افق فکری آنها را محدود می کند و بر عملکرد کلامی آنان نیز تأثیر می گذارد.

وی با بیان اینکه کودکان هر فیلمی را که می بینند، الگو قرار می دهند، گفت: یادگیری کودکان در این سن بیشتر براساس دیده ها و شنیده هاست و به این لحاظ خشونت و رفتارهای مبتذل در سریال ها و فیلم ها به راحتی بر روی کودکان تأثیر می گذارد.

وی یادآور شد: کودکان پرتحرک بهترین روش تخلیه انرژی خود را در زد و خوردی می بینند که از فیلم ها یاد گرفته اند زیرا در این نوع فیلم ها، عواطف انسانی و خانوادگی نقشی ندارد و همه چیز قربانی خشونت و زورگویی می شود.

وی تاکید کرد: مهمترین عامل پیشگیری از مسموم شدن روح و روان کودکان در نتیجه استفاده از وسایل ارتباط جمعی، برنامه ریزی و نظارت خانواده ها بر میزان و نوع تماشای فیلمهای سینمایی و تلویزیونی است.

مژگان عاقل، روانشناس نیز معتقد است که تلویزیون به منزله یک پدیده سازمان یافته است که در صورت دسترسی به آن از طریق الگوهای ارتباط جمعی، تأثیر عمیقی بر نوجوانان خواهد داشت.

وی افزود: الگوگیری کودکان از تلویزیون بیشتر است زیرا الگوهای آن از طریق مجریان برنامه گویندگان اخبار، فیلم و دیگر برنامه ها به جامعه ارائه می شود و رفتارهای اجتماعی مطلوب شامل همکاری، همدردی، ایثار و رفتارهای ضد اجتماعی نظیر پرخاشگری و جنایت همگی از طریق تلویزیون القا می شود.

وی گفت: در این میان خانواده ها و برنامه ریزان شبکه های تلویزیونی نقشی اساسی در برنامه ریزی اوقات فراغت کودکان دارند.

وی اضافه کرد: تماشای فیلم هایی که افراد را عصبی، هیجانی، غمگین و وحشت زده می کند، در دراز مدت اثرات جبران ناپذیری را برآنها به ویژه کودکان و نوجوانان برجای می گذارد.

وی اظهار داشت: از آنجا که تماشای برنامه های تلویزیونی بهترین و بیشترین سرگرمی خانواده هاست لازم است دست اندرکاران و برنامه ریزان این رسانه همگانی از راهنمایی روان شناسان، جامعه شناسان، استادان دانشگاه و کارشناسان تعلیم و تربیت در جهت شناسایی سوژه های مورد نیاز جامعه بهره مند شوند.

به گفته وی، باید در تهیه و پخش برنامه های متناسب برای همه گروه های سنی، کودکان و نوجوانان را نیز به عنوان بیننده برنامه بزرگسالان مد نظر قرار داد.