ویدیوی رقص غزاله با پدرش، اشک خیلی‌ها را درآورد

نی نی بان: غزل صدر، فرزند مرحوم حمیدرضا صدر، در سالگرد تولد خود، یاد پدر را زنده نگه داشت. او با انتشار ویدئویی از تولد ۷ سالگی خود نوشت: تولد ۷ سالگی؛ امروز چهارمین سال است که ۲۳ دی آمده ولی بابا نیست تا بگوید “دخترم، تولدت مبارک”، و گونه یا شانه‌ام‌ را ببوسد. فیلم برای دی ماه سال ۱۳۷۵ است. آخرین جشن تولدم در خانهٔ صادقیه، خانهٔ اول مامان و بابا که من از وقتی به دنیا آمدم آنجا بودیم.

بابا عاشق این آهنگ بود. لامبادا. آن سالها که همیشه در مهمانی‌های خانهٔ ما انتخاب و پخش موسیقی با بابا بود، این آهنگ جزو لیست همیشگی‌اش بود. آن سالهایی که نوار کاست ضبط میکردیم و هر کسی میکس موسیقی‌های محبوب خودش را روی نوار خودش داشت.

روی دیوارهای پشت سرمان سه تا از ماسک‌های چوبی که بابا از سفرهایش به لندن و جاهای دیگر خریده و آورده بود معلوم است. همان‌هایی که کم‌کم جمع شدند و در “از قیطریه تا اورنج کانتی” بابا توصیفشان میکند، کنار هم روی دیوار مهمانخانه. یکی از نقاشی‌های مامان هم در گوشهٔ قاب معلوم است. تصویر مردی ایستاده بر روی گل‌های آفتاب‌گردان.

این فیلم همیشه لبخند روی لبم می‌آورد. چقدر بابا دوست داشت وقتی با من می‌رقصد دستم را بگیرد و اینجوری دوتایی تانگو برقصیم. چقدر آن حرکتی که دستانم را باز میکردم و عقب میرفتم و بعد لوله میشدم درون بغلش را دوست داشتم. حیف که از این فیلمهای دو نفره خیلی کم داریم چون بابا همیشه خودش پشت دوربین بود، اما همین هم غنیمت است.

بابا در اواسط کلیپ من را به دست یکی از دوستانم می‌سپارد، اما چون خودش هنوز آنجا پشت صحنه حضور دارد و آن آخرش رو به دوربین میشود دلم نیامد کلیپ را کوتاه کنم و همه‌اش را گذاشتم. حرکات احمقانه و موهای ژولیدهٔ من که خودم به بدترین حالت پشت سرم بسته بودم را نادیده بگیرید. این شما و این بابای بدون ریش که اینجا دقیقاً ۴۰ سال دارد.