۷ فیلم‌ و انیمیشن کودکانه برای کودک درون

به نقل از دیجی کالا: همواره این دیدگاه وجود داشته است که فیلم‌های کودکانه الزاماً نباید باکیفیت و خوش‌ساخت باشند. کودکان شاید تجربه‌ و حساسیت‌های سینمادوستان بزرگسال را نداشته باشند و نتوانند خوب یا بد بودن یک فیلم را تشخیص دهند. اما به اثری که احساسات آن‌ها را برمی‌انگیزد، واکنش نشان می‌دهند و تحت‌تأثیر رویدادها و شخصیت‌ها قرار می‌گیرند. این یعنی یک فیلم کودکانه‌ی خوب، مخاطب هدفِ خود را هیجان‌زده می‌کند و او حاضر است آن را بارها و بارها تماشا کند.

شعبده‌بازی (Hocus Pocus)

سال انتشار: ۱۹۹۳
کارگردان: کنی اورتگا
بازیگران: بت میدلر، سارا جسیکا پارکر، کتی ناجیمی، امری کتز، تورا برچ، وینسا شا، فیلیپ ولته
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۸ از ۱۰۰
دورانی وجود داشت که فیلم‌های کودکانه بیش از اندازه ترسناک بودند و شعبده‌بازی محصول همان دوران است؛ و شاید به همین دلیل باشد که این ساخته‌ی کنی اورتگا گاهی بزرگسالانه جلوه می‌کند و گویی برای کودکان مناسب نیست. سه جادوگر قصه، «خواهران ساندرسون» شاید کمی بامزه باشند اما یک تهدید جدی در نظر گرفته می‌شوند و در همان فصل افتتاحیه‌ی فیلم که یک دختر کوچک را به قتل می‌رسانند و برادرش را به گربه تبدیل می‌کنند، می‌توانید حدس بزنید که آن‌ها با کسی شوخی ندارند.

امری کتز، وینسا شا و تورا برچ نقش سه قهرمان دوست‌داشتنی فیلم را بازی می‌کنند اما برگ برنده‌ی شعبده‌بازی، شخصیت «تاکری بینکس» است، همان پسربچه‌ای که در ابتدای فیلم نفرین می‌شود و حالا مجبور است تا ابد در کالبد یک گربه زندگی کند؛ تاکری بینکس بی‌تردید یکی از دلایل کالت شدن این فیلم بود. مدتی قبل، قسمت دوم این فیلم هم از سرویس «دیزنی پلاس» منتشر شد که اگرچه کیفیت نسخه‌ی اصلی را ندارد اما اثر سرگرم‌کننده‌ای است.

داستان بی‌پایان (The Neverending Story)

سال انتشار: ۱۹۸۴
کارگردان: ولفگانگ پترسن
بازیگران: نوآ هاتاوی، برت آلیور، تامی استروناخ، موزز گان، توماس هیل، آلن اوپنهایمر، پاتریشا هیز
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰
در میان تمامی فیلم‌های کودکانه‌ای که در چند دهه‌ی اخیر ساخته شده است، داستان بی‌پایان جایگاه ویژه‌ای دارد و شاید یکی از زیباترین و غم‌انگیزترین آثاری باشد که از دوران بچگی به یاد داریم. «باستین» یک پسربچه‌ی سربه‌راه‌ است که قلدرهای مدرسه هر روز او را آزارواذیت می‌کنند و زیر فشار قرار می‌دهند. پسرک یک روز تصمیم می‌گیرد که به کلاس‌ها نرود و در زیرزمین مدرسه‌اش، با کتابی به نام داستان بی‌پایان روبه‌رو می‌شود و به‌واسطه‌ی آن به یک جهان فانتزی مرموز قدم می‌گذارد. آدم‌های کتاب‌خوان ارتباط بهتری با این فیلم برقرار می‌کنند زیرا بارها به دلیل مشکلات و فرار از زندگی به دنیای ادبیات پناه برده‌اند.

چیزی که باستین را به شخصیت جذابی تبدیل می‌کند این است که او می‌تواند با همه‌ی شخصیت‌های قصه به طریقی تعامل داشته باشد؛ آن‌ها به کمک او نیاز دارند تا با «هیچ» مبارزه کنند، نیرویی سیاه و قدرتمند که دارد این سرزمین خیالی را از بین می‌برد. داستان بی‌پایان لحظات و شخصیت‌های ماندگاری دارد و شما را به ادبیات علاقه‌مند می‌کند. فیلم نمی‌خواهد بی‌دلیل خوش‌بین باشد و به کودک آموزش می‌دهد که زندگی یک سفر چالش‌برانگیز است که در آن، غم و تراژدی را هم تجربه خواهید کرد.

علاءالدین (Aladdin)

سال انتشار: ۱۹۹۲
کارگردان: ران کلمنتس، جان ماسکر
صداپیشگان: اسکات وینگر، رابین ویلیامز، لیندا لارکین، جاناتان فریمن، فرانک ولکر، گیلبرت گوتفرید
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰
انیمیشن علاءالدین یکی از اقتباس‌های خوب دیزنی از ادبیات کلاسیک است که در آن به مسیر متفاوتی رفتند؛ دیزنی در آن دوران با «دیو و دلبر» و «پری دریایی کوچولو» به قصه‌های فولکلور اروپایی پرداخته بود اما علاءالدین از فضایی شرقی (خاورمیانه) بهره می‌برد که مورد توجه قرار گرفت (البته فیلم نقاط ضعفی هم دارد، بعضی از شخصیت‌ها با تفکر قالبی پیونده خورده‌اند و برداشتی نادرست از خاورمیانه ارائه می‌دهند و بعضی از موسیقی‌هایی که در نسخه‌ی اصلی سینمایی پخش شد، از نظر محتوایی نامناسب و توهین‌آمیز بود). فیلم برداشتی آزاد از «هزار و یک شب» ارائه می‌دهد و بسیاری از اِلمان‌های قصه‌ی اصلی مدرن‌سازی شده‌اند.

قهرمان ما علاءالدین است، یک پسر جوان خیابانی که رویای یک زندگی بهتر - و آرزوی نزدیک شدن به پرنسس جاسمین - را دارد. قصه فی‌نفسه جذاب است اما دلیل اصلی محبوبیت این انیمیشن را باید «غول چراغ جادو» با صداپیشگی «رابین ویلیامز» بدانیم که شوخی‌هایش با گذشت چند دهه، هنوز هم شما را مجبور به لبخند زدن می‌کنند. نسخه‌ی بازسازی لایواکشن این انیمیشن اگرچه موفق بود اما در مقایسه با علاءالدین اصلی حرفی برای گفتن ندارد و آن را باید یکی از بهترین‌های تاریخ دیزنی بدانیم.

گروه بورلی هیلز (Troop Beverly Hills)

سال انتشار: ۱۹۸۹
کارگردان: جف کنیو
بازیگران: شلی لانگ، کریگ تی. نلسن، بتی توماس، جنی لویس، کلی مارتن، استفانی بیچام
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۵.۸ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۱۴ از ۱۰۰
یک فیلم قدرنادیده‌ی کم‌ادعا. شلی لانگ با مجموعه‌ی تلویزیونی «چیرز» به شهرت رسید و پنج بار نامزد جایزه‌ی «اِمی» شد اما زمانی که تصمیم به ترک این سریال گرفت، صنعت سینما و تلویزیون علیه او شد و اغلب نه تنها نقش‌های مناسبی به‌دست نمی‌آورد بلکه فیلم‌هایش هم به‌کلی نادیده گرفته می‌شدند، از جمله گروه بورلی هیلز که یک فیلم کوچک بامزه درباره‌ی گروهی از زنان و دختران است که می‌خواهند در مقابل قوانین نانوشته‌ی جامعه ایستادگی کنند.

لانگ نقش «فیلیس» را بازی می‌کند، زن خانه‌داری که در آستانه‌ی طلاق از همسر ثروتمندش قرار دارد و مدیریت گروهی از «دختران پیشاهنگ» را برعهده می‌گیرد تا به دخترش نزدیک‌تر شود و به همسرش ثابت کند که می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد. این کار اما آسان نیست، دختران گروه از خانواده‌های ثروتمندِ بورلی هیلز هستند که توانایی بالایی هم ندارند اما لانگ به‌تدریج به آن‌ها مهارت‌های زیادی را آموزش می‌دهد. فیلم شاید یک کمدی درجه‌دو با هدف تمسخر کودکان ثروتمند باشد اما اثر احساسی و تأثیرگذاری است که به کودکان آموزش می‌دهد با خودشان صادق باشند و ترس‌هایشان را کنار بگذارند.

دختر من (My Girl)

سال انتشار: ۱۹۹۱
کارگردان: هاوارد زیف
بازیگران: دن اکروید، جیمی لی کرتیس، مکالی کالکین، آنا کلامسکی، پیتر مایکل گوتز، ریچارد ماسور
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۰ از ۱۰۰
مهم است که به کودکان مفهوم «مرگ» را آموزش دهید و آن‌ها درک کنند که همه‌ی انسان‌ها روزی از این جهان می‌روند؛ اگر نمی‌خواهید چنین کاری را مستقیماً انجام دهید، می‌توانید در کنار آن‌ها فیلم دختر من را تماشا کنید. «وادا» دختربچه‌ای است که زندگی‌اش با مرگ پیوند خورده است. مادرش هنگامی که نوزاد بود فوت کرد تا پدر مهربانش او را به تنهایی بزرگ کند. پدر صاحب یک مؤسسه‌ی کفن‌ و‌ دفن است و آن‌ها همان‌جا زندگی می‌کنند؛ دخترک از خودبیمارانگاری نیز رنج می‌برد و اغلب به مرگ فکر می‌کند.

قصه روی دوران بلوغ وادا تمرکز دارد که زودتر از هم‌سن‌هایش به دنیای بزرگ‌سالان قدم گذاشته و تراژدی را تجربه کرده است. مکالی کالکین نقش بهترین دوست وادا، «توماس» را بازی می‌کند که به زنبورها آلرژی دارد اما از آن‌ها چندان دوری نمی‌کند تا یک رویداد غم‌انگیز دیگر را برای دخترک رقم بزند. دختر من فیلمی است که حتی اشک‌های بزرگسالان را جاری می‌کند. سکانسی که دخترک در مراسم خاک‌سپاری، رفتارهای هیستریایی از خود نشان می‌دهد و در تلاش است تا عینک دوست فقیدش را بر صورت وی بگذارد و می‌گوید «او نمی‌تواند بدون عینک ببیند» به‌راحتی از ذهن شما پاک نخواهد شد.

روی ماه (Over the Moon)

سال انتشار: ۲۰۲۰
کارگردان: گلن کین
صداپیشگان: فیلیپا سو، کن جیونگ، جان چو، مارگارت چو، ساندرا اوه
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۱ از ۱۰۰
پلتفرم «نتفلیکس» در سال‌های اخیر آثار انیمیشنی قابل‌قبولی تولید کرده است که در میان آن‌ها، روی ماه کمتر دیده شد. این انیمیشن درخشان را می‌توانیم یکی از ساخته‌های شاخص آن‌ها در نظر بگیریم که بی‌گمان کودکان را راضی خواهد کرد.

«فی فی» یک دختر نوجوان است که پس از ازدواج دوباره‌ی پدرش، تصمیم می‌گیرد سفینه‌ی فضایی بسازد و یک الهه‌ی افسانه‌ای را پیدا کند که مادر فقیدش همیشه درباره‌اش قصه‌سرایی می‌کرد. روی ماه فیلمی درباره‌ی مواجهه با اندوهِ از دست دادن عزیزان است و اینکه بتوانیم عزیزانمان را رها کنیم اما آن‌ها را تا ابد در یاد داشته باشیم (این آخرین فیلم‌نامه‌ای بود که «آدری ولز» پیش از مرگش در سال ۲۰۱۸ نوشت که قصه را غم‌انگیزتر هم می‌کند). البته روی ماه درمجموع انیمیشن ناراحت‌کننده‌ای نیست و یک ماجراجویی رنگارنگ را برای کودکان رقم می‌زند.

دام والدین (The Parent Trap)

سال انتشار: ۱۹۶۱
کارگردان: دیوید سوئیفت
بازیگران: هیلی میلز، مورین اوهارا، برایان کیت، شارلی روگلز، یونا مرکل، لئو جی. کارول
امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰
دام والدین یک فیلم کلاسیک ماندگار است که در دهه‌های اخیر، در زندگی بچه‌های طلاق جایگاه ویژه‌ای داشته است، کسانی که آرزو دارند والدین کدورت‌ها را کنار بگذارند و به زندگی مشترک بازگردند. «هیلی میلز» نقش خواهران دوقلو - «شارون» از بوستون و «سوزان» از کالیفرنیا - را بازی می‌کند که در یک کمپ تابستانی با یکدیگر ملاقات می‌کنند و متوجه شباهت‌های هم می‌شوند. میلز در هر دو نقش دوست‌داشتنی است و استعدادهای بازیگری‌اش را به رخ می‌کشد.

برای کودکان، این دو خواهر در کانون توجه قرار خواهند داشت اما برای بزرگسالان، این مورین اوهارا است که توجهات را به خود جلب می‌کند؛ او نقش مادر این دو خواهر را برعهده دارد و پس از ورود به قصه، با کمدی سطح بالایش شما را هیجان‌زده خواهد کرد. او عامل آشوب‌ها است و رابطه‌ی همسر سابقش با یک زن جوان‌تر را به مرز نابودی می‌کشاند. دام والدین از آن فیلم‌های کلاسیکی است که همه‌ی کودکان باید حداقل یک بار تماشا کنند. «خواهران غریب» ساخته‌ی «کیومرث پور احمد» در واقع نسخه‌ی ایرانی همین فیلم است.

بیشتربخوانید : انیمیشن موش ها هم به بهشت میروند