درباره سندرم شوهر کتک خورده چه می‌دانید؟

 سندرم شوهر کتک‌خورده وضعیتی مشابه سندرم زن کتک‌خورده است و زمانی رخ می‌دهد که یک مرد در یک رابطه صمیمی، مورد آزار عاطفی، جسمی یا جنسی قرار می‌گیرد. این وضعیت نوعی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) محسوب می‌شود و در چارچوب خشونت خانگی، آزار خانگی یا خشونت شریک صمیمی قرار می‌گیرد.

خشونت خانگی: مشکلی که برای هر کسی ممکن است رخ دهد

برای مدت‌ها، باور عمومی این بود که تنها زنان می‌توانند قربانی سندرم همسر کتک‌خورده باشند. این نظریه در دهه ۱۹۷۰ مطرح شد و در دادگاه‌ها برای دفاع از زنان قربانی در برابر متجاوزان مورد استفاده قرار گرفت. اما با گذشت زمان و پیشرفت جنبش‌های اجتماعی، روشن شد که مردان نیز ممکن است خشونت خانگی را تجربه کنند. این آگاهی منجر به تغییر نام سندرم زن کتک‌خورده به سندرم همسر کتک‌خورده شد تا نشان دهد که قربانیان خشونت خانگی محدود به یک جنس خاص نیستند.

آیا سندرم شوهر کتک‌خورده یک بیماری روانی است؟

سندرم همسر کتک‌خورده در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-۵) به عنوان یک بیماری مستقل شناخته نشده است. بااین‌حال، بسیاری از علائم آن با اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مشترک است. خشونت خانگی همچنین می‌تواند منجر به مشکلات روانی دیگر، از جمله افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب شود. در نتیجه، درمانگران معمولاً به جای تمرکز بر سندرم همسر کتک‌خورده، روی درمان PTSD و سایر مشکلات روانی مرتبط کار می‌کنند.

نشانه‌های سندرم همسر کتک‌خورده

خشونت خانگی یک الگوی رفتاری تهدیدآمیز، کنترل‌کننده، تحقیرآمیز و خشونت‌آمیز است که می‌تواند تأثیرات جدی بر سلامت روانی و عاطفی فرد بگذارد. از جمله علائم PTSD ناشی از سوءاستفاده خانگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

علائم روانی و عاطفی:

کابوس‌ها و خاطرات سرزده

اضطراب و بی‌قراری مداوم

ترس و وحشت دائمی حتی در شرایط ایمن

عزت‌نفس پایین و احساس شرم

اجتناب از مکان‌ها و افرادی که یادآور تجربه آسیب‌زا هستند.

علائم جسمی:

تعریق شدید و لرزش

حالت تهوع

حساسیت بیش از حد به صداهای ناگهانی و استرس محیطی

نکته: همه افراد پس از تجربه خشونت خانگی دچار PTSD نمی‌شوند. داشتن حمایت عاطفی پس از تجربه‌ای آسیب‌زا می‌تواند خطر ابتلا به این اختلال را کاهش دهد.

چگونه از خود محافظت کنیم؟

اگر در یک رابطه خشونت‌آمیز قرار دارید، ایمنی شما اولویت دارد. این اقدامات می‌تواند به شما کمک کند:

ایجاد یک برنامه فرار: وسایل ضروری (مانند مدارک، پول نقد و گوشی) را در مکانی امن نگه دارید.

ثبت شواهد سوءاستفاده: پیامک‌ها، ایمیل‌ها، تماس‌های ضبط‌شده و گزارش‌های پزشکی را ذخیره کنید.

با یک فرد مورد اعتماد صحبت کنید: می‌تواند یک دوست، پزشک، وکیل یا یک سازمان حمایتی باشد.

تماس با مراکز حمایتی: برخی کشورها پناهگاه‌هایی برای مردان قربانی خشونت خانگی دارند.

منبع: سلامت نیوز