سرطان آندومتر رحم، یائسگی را جدی بگیرید

عوامل خطر برای سرطان آندومتر چه مواردی می‌تواند باشد:
- استروژن یکی از عواملی است که خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می دهد.
- هورمون های جایگزین زمان یائسگی
- مصرف تاموکسیفن؛ تاموکسیفن داروی هورمونی با اثر ضد استروژن بر پستان ها و اثر استروژن بر رحم و استخوان ها است.
- ناباروری
- بلوغ زودرس و یا یائسگی زودرس
- افزایش سن
- بیماری تخمدان پلی کیستیک
- سرطان روده بزرگ غیرپولیپی ارثی
- چاقی همراه با دیابت
- فشارخون

عوامل حفاظتی سرطان آندومتر
- مصرف قرص های ترکیبی خوراکی خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می دهد.
- خودداری از مصرف دخانیات

سونوگرافی ترانس واژینال (TVUS)

سونوگرافی ترانس واژینال (TVUS) یک روش تشخیصی مناسب برای خانم هایی است که به دلیل بروز خونریزی بعد از یائسگی (PMB) در معرض خطر ابتلا به سرطان آندومتر هستند. اندازه متوسط ضخامت آندومتر بعد از دوران یائسگی نسبت به قبل از دوران یائسگی بسیار کمتر است. ضخامت آندومتر در آزمایشگاه با انجام آزمایش هایی همچون سونوگرافی بررسی می شود. گاهی به منظور تشخیص دقیق نیاز است که هیستروسکوپی و بیوپسی آندومتر نیز انجام شود. بررسی ضخامت آندومتر در زنان مبتلا به چاقی و دیابت از اهمیت بالایی برخوردار است.

بیوپسی آندومتر

بیوپسی آندومتر در تشخیص علت خونریزی های بعد از یائسگی یک روش تشخیصی دقیق به شمار می رود. در گذشته نمونه های آندومتر توسط روش های دیلاتاسیون و کورتاژ بدست می آمدند. دو روش دیلاتاسیون و کورتاژ برای تشخیص و درمان بیماری هایی که باعث خونریزی های غیرطبیعی رحم به کار می روند. امروزه نمونه برداری با استفاده از روش بیوپسی آندومتر انجام می شود. بیوپسی آندومتر به صورت سرپایی و یا با بیهوشی عمومی (GA) قابل انجام است. با استفاده از نمونه برداری بافت از آندومتر می توان سرطان آندومتر را تشخیص داد.

هشدار
بسیاری زنان با خونریزی بعد از یائسگی، دچار سرطان می شوند. در واقع خونریزی بعد از یائسگی می تواند نشانه ای از سرطان باشد، مگر اینکه با انجام آزمایش خلاف آن ثابت شود.
خونریزی بعد از یائسگی ناشی از هورمون های جایگزین زمان یائسگی (HRT) نیاز به بررسی و تحقیقات بیشتری دارد.
ضایعه ای آشکار مانند واژینیت یائسگی (واژینیت آتروفیک) بروز ضایعه دیگر را رد نمی کند.
بسیاری زنان قادر به تشخیص نوع خونریزی (خونریزی واژینال، ادرار و رکتوم) نیستند. تحقیقاتی نشان داده است در زنان مبتلا به PMB، شیوع تومورهای مثانه ۱.۰۷% و سرطان مثانه ۰.۷% بوده است.

تاموکسیفن
زنان مبتلا به سرطان پستان که تاموکسیفن مصرف می کنند، احتمال ابتلای آن ها به سرطان آندومتر در درازمدت افزایش پیدا می کند. مصرف تاموکسیفن نیازمند توجه و مراقبت بیشتری از جانب مصرف کنندگان این دارو است زیرا با مصرف این دارو خطر ابتلا به سرطان آندومتر و حتی خونریزی های بعد از یائسگی افزایش می یابد. برای خانم هایی که بر اثر مصرف تاموکسیفن به PMB مبتلا شده اند به منظور تشخیص و درمان بیماری علاوه بر سونوگرافی، هیستروسکوپی و بیوپسی نیز قابل انجام است.