درمان فیبروم رحم، توسط کنترل هورمون ها

رشد فیبروم رحم توسط دو هورمون اصلی زنانه، استروژن و پروژسترون، کنترل می شود. با متوقف کردن تولید این هورمون ها یا کاهش تاثیر آنها بر فیبروم ها، می توان اندازه فیبروم ها را به طور چشم گیری کاهش داد. هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRh) به طور طبیعی در مغز تولید می شود و تولید هورمون های استروژن و پروژسترون را کنترل می کند. میزان ترشح این هورمون در هر مرحله متفاوت و به صورت دوره ای است. هنگامی که فرد یک نمونه مصنوعی GnRh را مصرف کند، در ۲ هفته اول تولید هورمون های زنانه تحریک می شود. اما بعد از این مدت سیستم فوق اشباع می شود و تولید این هورمون ها متوقف می گردد. GnRh مصنوعی معمولا درون عضله تزریق می شود و تا ۳ ماه موثر است. این ماده همچنین می تواند به صورت اسپری بینی و روزانه مصرف گردد. GnRh های مصنوعی به طور مشترک حاوی lupron، Zoladex و Synarel هستند.
مصرف GnRh در طول ۳ ماه می تواند سایز رحم را به اندازه یک سوم و سایز فیبروم را تا نصف کاهش دهد. به علاوه، خونریزی رحم به طور کامل متوقف می شود. در نتیجه برطرف شدن عوارضی مانند فشار و خونریزی طبیعی است.

عوارض جانبی GnRh
متاسفانه GnRh مصنوعی عوارض جانبی بسیاری مانند تعریق شبانه، گرگرفتگی، تحریک پذیری، خشکی واژن و بی خوابی دارد. همچنین مصرف مرتب GnRh موجب تحلیل استخوان ها می شود (هورمون استروژن عامل استخوان سازی است). بنابراین مصرف GnRh برای مدت بیش از ۶ ماه تجویز نمی شود. می توان عوارض مصرف GnRh را با دریافت مقدار کمی از استروژن و پروژسترون کاهش داد. معمولا توصیه می شود تا ۴ هفته بعد از GnRh استروژن و پروژسترون مصرف نشود تا GnRh بیشترین تاثیر را بر روی فیبروم ها بگذارد.
از آنجایی که GnRh را فقط برای مدت کوتاهی می توان مصرف کرد، درمان GnRh عموما برای کوچک کردن سایز فیبروم ها قبل از جراحی انجام می شود. کوچک شدن سایز فیبروم، هنگام خارج کردن فیبروم از رحم، به جراح کمک می کند. بیشترین تاثیر دارو بر روی فیبروم ها ۳ ماه بعد از مصرف دارو صورت می گیرد، بنابراین درمان باید در زمانی طولانی قبل از جراحی آغاز شود.

داروهای جایگزین
تحقیقات فراوانی برای یافتن درمانی طولانی مدت برای فیبروم ها صورت گرفته است. به نظر می رسد که یکی از گزینه های امیدوار کننده استفاده از تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن (SPRM) است. این دارو ها با گیرنده های سلولی پروژسترون تعامل داشته و اثری را که پروژسترون بر روی سلول ها میگذارد تغییر می دهد. یکی از این داروها میفپریستون است که می تواند اندازه و عوارض فیبروم را کاهش دهد. با این وجود، این دارو نیز عوارض جانبی فراوانی مانند هیپرپلازی آندومتر و آنزیم های غیر طبیعی کبدی را دارد. یک SPRM دیگر آسپرین سیل است. مطالعات اولیه نشان می دهد که در درمان فیبروم موثر است و هیچ عوارضی بر روی آندومتر و کبد ندارد.
قرص های ضد بارداری در بهبود عوارض ناشی از فیبروم رحم کاربردی نیستند، اما در درمان خونریزی غیر طبیعی ناشی از مشکلات تخمک گذاری بسیار مفید هستند. ممکن است عامل خونریزی غیر طبیعی فیبروم رحم نباشد، به همین دلیل مصرف قرص های ضدبارداری برای یک دوره ۳ ماهه می تواند انتخاب مناسبی باشد.