وزن نوزاد هنگام تولد، چقدر مهمه؟

مادرانی که نوزادانی کمتر یا بیشتر از وزن طبیعی به دنیا می‌آورند، ممکن است مجبور شوند نوزادشان را برای ۲۴ ساعت اول به بخش مراقبت‌های ویژه بسپارند. دلایلی که برای کمبود یا اضافه وزد نوزاد است در روزهای ابتدایی پس از تولد، خیلی واضح نیست. شاید نوزاد به صورت ژنتیکی و قومیت مشکل وزن داشته باشد؛ اگر مساله به این صورت باشد بررسی‌های خاص ضرورتی ندارد.نگرانی‌های پزشکان بیشتر در خصوص مسائل بهداشتی و سلامتی مانند ابتلای مادر نوزاد به دیابت بارداری تشخیص داده نشده یا نداشتن چربی کافی یا کم در بدن نوزاد و بدحال یا کسل بودن کودک است.

در گذشته وزن نوزاد تعیین کننده نیاز به مراقبت‌های خاص بوده است اما در سال های اخیر، پزشکان شروع به بررسی عوامل فیزیکی دیگر برای شناسایی نوزادان در معرض خطر کردند و دیگر تنها مساله کمبود یا اضافه وزن نوزاد تازه متولد شده نیست.معیارهای مورد استفاده برای تشخیص نوزادان در معرض خطر از نظر پزشکان و پرستاران متفاوت است. در این مطلب معیارها و مشاهدات رایج را بیان می‌کنیم:

نوزادان با وزن کم
نوزادانی که در دوران بارداری نیز دچار کمبود وزن بوده اند یعنی در سن بارداری وزن ایده آل را نداشته اند (SGA). بعضی از پزشکان اوزان خودسرانه‌ای را نشانه کمبود وزن می‌دانند برای نمونه اگر نوزاد کمتر از 2800 گرم وزن داشته باشد و اگر مادر در هفته 37 تا 42 بارداری باشد. نوزادان نارس که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند یا دوقلوها بیشتر مستعد کمبود وزن هستند. اما در حقیقت برای هفته های 37 تا 40 مقیاس های قابل قبولی برای تعیین وزن نوزاد وجود دارد.

نوزادانی که دچار کمبود وزن هستند لاغر و بلند هستند و سر آن‌ها در مقایسه با اندازه بدن‌شان بزرگ است. پوست اطراف پاها و باسن‌شان چروک است و چهره آن‌ها، نگران به نظر می‌رسد. نوزدانی که خیلی کوچکتر از معمول هستند یعنی در دوران جنین نیز وزن‌شان خیلی پایین‌تر از سن بارداری بوده است، معمولا به قدر کافی بافت‌های چربی قهوه‌ای (BAT) ندارند. این چربی‌ها برای نوزادان تازه متولد شده ضروری است زیرا کمک به کنترل دما و متابولیسم بدن می‌کند. BAT منبع اصلی تولید حرارت بدن کودک است و نقش مهمی در جلوگیری از افت قند دارد. نگرانی‌های پزشکی برای کودکان با وزن کم زمانی است که آن‌ها در چرخه شروع یک بیماری قرار بگیرند.