دنیای مد کودکان، مدلینگ یا کودک‌ آزاری؟

زرق و برق دنیای مدلینگ، کودکان را نیز وارد این صنعت کرده است و صنعت مد کودکان در ایران نیز به تبلیغات از طریق کودکان، اقبال نشان داده است؛ اقبالی که گاه با حرف و حدیث‌های فراوان همراه می‌شوند تا آنجا که اخیرا سازمان بهزیستی کشور، معرفی کودکان برای فعالیت در صنعت مد را از طریق مهدهای کودک ممنوع اعلام کرد.
اینکه مهدهای کودک تا پیش از این تا چه حد کودکان را به آژانس‌های مدلینگ معرفی می‌کرد، به‌طور واضح مشخص نیست اما چندی پیش اخباری منتشر شد مبنی براینکه یکی از مهدهای کودک در تماسی تلفنی نسبت به ورود به این امر اظهار تمایل کرده بود و مدیر آن مهدکودک گفته بود برای معرفی هر کودک 600 هزار تا یک میلیون تومان می‌گیرد.ساعت کاری برای کودکان نیز 9 صبح تا 2 بعدازظهر تعریف شده بود.حبیب‌ا... مسعودی فرید معاون اجتماعی بهزیستی نیز بلافاصله بعد از انتشار این خبر واکنش نشان داد و گفت: تاکنون گزارشی درباره معرفی کودکان به دفاتر مدلینگ از طریق مهدهای کودک دریافت نکرده‌ایم، اما بخشنامه‌ای مبنی بر غیرقانونی بودن این کار تدوین و به تمام مهدهای کودک استان تهران ابلاغ شد.با این وجود بازهم اگر والدین با مواردی از این دست در مهدهای کودک مواجه شدند می‌توانند مراتب را به‌صورت پیامک به شماره 3000012333 اطلاع دهند.البته این به آن معنا نیست که دیگر کودکی به صنعت مدلینگ معرفی نخواهد شد، بلکه به آن معناست که این کار از طریق مهدهای کودک غیرقانونی است با این وجود والدین بسیاری هستند که به‌طور مستقیم یا از راه‌های گوناگون همواره به‌دنبال معرفی کودک خود به دنیای مد هستند؛ اغلب این والدین، کودک خود را زیباترین کودک پنداشته و می‌خواهند زیبایی او را به رخ همه بکشند و عده کمی از والدین هم البته به فکر پول و سودی هستند که از این طریق به دست می‌آورند، اما در ایران اغلب مردم به واسطه به دست‌آوردن محبوبیت وارد عرصه مدلینگ می‌شوند.

مدلینگ یا کودک‌آزاری
صنعت مد کودکان در بسیاری از کشورها قانونی است و در ایران نیز به‌عنوان عرف پذیرفته شده است و کودکان ۲ تا ۱۲ سال را وارد این عرصه می‌کنند. اما نظرات مختلفی درباره بکارگیری کودکان در صنعت مد لباس وجود دارد؛ بسیاری از حامیان حقوق کودکان آن را مصداق «کار کودک» و «کودک‌آزاری» می‌دانند.رئیس هیات‌مدیره انجمن حمایت از حقوق کودکان در این‌باره می‌گوید: استفاده کودکان در مدلینگ نقض حقوق کودک است. در بحث مدلینگ گاهی کودکان برای عکسبرداری و تصاویری که از کودکان تهیه می‌شود، ساعت‌ها باید جلوی دوربین قرار بگیرند، گاهی گریم‌های سنگینی روی کودکان انجام می‌شود و همه اینها باعث آزار و آسیب به کودک می‌شود.مطهره ناظری می‌افزاید: علاوه براین هنگامی که تصاویر کودکان منتشر می‌شود و در معرض دید عموم قرار می‌گیرد، بسیار مخاطره‌آمیز است. علاوه بر این مورد توجه قرارگرفتن کودک باعث می‌شود به شخصیت او آسیب جدی وارد شود و به‌طور ناخواسته مسیر زندگی کودک و آینده شغلی او تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.

مدلینگ از جنبه روانشناسی
کارشناسان روانشناسی براین باورند آنچه از نقطه‌نظر روانشناختی برای کودک اتفاق می‌افتد این است که کودکان از این طریق تصدیق و تایید بی‌قید و شرط خود را از سوی والدین به دست می‌آورند. کودکان همواره آرزوی تایید و تمجید والدین خود را دارند و حرفه مدلینگ این فرصت را به خوبی برای آنان فراهم می‌سازد تا دائما در کانون توجه و تایید همگان باشند.کودکانی که وارد عرصه مدلینگ می‌شوند باید وقت و انرژی زیادی برای این کار بکنند و فردیت خود را تنها در ظاهر و لباس‌ها می‌جویند. این کودکان در دنیای پر زرق و برق مدلینگ، همیشه خود را زیباتر از آنچه که هستند می‌پندارند، موهای درخشان و لباس‌های خوش دوخت و رنگارنگ و در مجموع ظاهر بی‌نقص آنها برایشان «خودشیفتگی» به ارمغان می‌آورد و صنعت مدلینگ دائما این خودشیفتگی را تقویت می‌کند. این کودکان درکی کاذب و غیرواقعی از خود داشته و عزت‌نفس پایینی دارند و با کوچکترین مساله، آزرده‌خاطر می‌شوند. کودکانی که وارد عرصه مدلینگ می‌شوند برای تایید به دنیای بیرون وابسته هستند و به مرور این احساس نیاز مستمر در آنان بیدار می‌شود تا خود را به‌عنوان یک فرد فوق‌العاده و بی‌نظیر و خاص به دنیای بیرون معرفی کنند. مدل‌بودن یک تلاش ناخودآگاه برای گرفتن آن احساس عالی و خاص بودن به شمار می‌رود. آنان به تدریج دچار حس خودبرتربینی و اعتماد به نفس کاذب می‌شوند.آرایش و گریم‌های سنگین بلندمدت می‌تواند بر سلامت پوست آنها تاثیرگذار باشد و اختصاص وقت زیاد به مدلینگ می‌تواند در تحصیل آنها نیز تاثیر منفی داشته باشد. کودکانی که به‌طور حرفه‌ای وارد عرصه مدلینگ می‌شوند، «بچگی» نمی‌کنند و دوران طلایی یادگیری آنان صرف نمایش چهره و لباس می‌شود.