قلقلک دادن کودک، کار صحیحی است؟

بچه‌ها، مخصوصاً آن‌هایی که حساس‌تر و به اصطلاح قلقلکی‌ترند، وقتی قلقلک داده می‌شوند نمی‌توانند نخندند، در حالی که کاملاً از آن متنفرند. خندۀ آن‌ها به‌عنوان یک واکنش باعث می‌شود والدین به اشتباه تصور کنند کودک واقعاً از قلقلک دادن لذت می‌برد، در حالی که این‎طور نیست.
کسی که قلقلک داده می‌شود، کنترل خودش را از دست می‌دهد. این جدال در به دست آوردن کنترل می‌تواند برای کودک تحقیرآمیز باشد و خاطرات ناخوشایندی در ذهنش به جا بگذارد که تمام عمر با او خواهد بود. وقتی یک بزرگ‎سال، کودکی را قلقلک می‌دهد، معمولاً هدفش شوخی و خنده است، اما به این معنی نیست که آثار و عوارض آن خوشایند خواهد بود. به گفتۀ دانشمندان، قلقلک دادن می‌تواند نوعی از تسلط و چیرگی باشد و خندیدنی که ایجاد می‌کند، شیوه‌ای تکاملی برای نشان دادن تسلیم و مطیع شدن است.
علاوه‌بر این‎که کودک شما ممکن است نتواند بگوید که از قلقلک‌تان لذت نمی‌برد، مجبور کردن کودک برای این‎که به شما اجازه بدهد قلقلکش بدهید، پیام خطرناکی در مورد کنترل بدن به او ارسال می‌کند. از نگاه یک کودک، قلقلک ناخواسته این ایده را به او القا می‌کند که یک بزرگ‎سال این حق را دارد که با بدن او هر کار می‌خواهد انجام دهد، حتی اگر کودک از او بخواهد این کار را نکند.
شاید تصور کنید این حرف احمقانه است. اما پدر و مادر این مسئولیت را دارند که به کودک خود از همان سنین پایین یاد بدهند، کنترل و اجازۀ بدنش، فقط و فقط دست خودش است. کودک باید بداند که بدنش قابل احترام و حریم شخصی او است تا اگر زمانی در شرایطی قرار گرفت که در معرض سوءاستفاده بود، بتواند فوراً آن را تشخیص بدهد.
قلقلک می‌تواند خنده‌های غیرقابل کنترلی ایجاد کند که به سختی متوقف می‌شوند. خنده در اثر قلقلک‌های مداوم می‌تواند به حدی برسد که فردی که قلقلک داده می‌شود نه بتواند به درستی نفس بکشد و نه بگوید که در موقعیت خوبی نیست. در نتیجه، چیزی که به‎عنوان خنده و شوخی شروع شد، سبب عوارض جدی برای فرد خواهد شد. وقتی راه‌های زیاد دیگری برای خوش‌گذرانی و خندیدن وجود دارد، چرا قلقلک؟!
به گفتۀ کارشناسان و روان‎کاوها، قلقلک دادن در دوران کودکی، یکی از دلایل متداول چالش‌های هیجانی است که حتی در افراد بزرگ‎سال هم دیده می‌شود. هستند بزرگ‎سالانی که تجربۀ قلقلک در دوران کودکی را هنوز هم به‌عنوان تجربه و خاطره‌ای ناخوشایند و آزاردهنده در ذهن دارند. این خاطرات می‌توانند باعث شوند، فرد وقتی که در تماس نزدیک با دیگران قرار می‌گیرد، بی‌قرار شود و نتواند آرامش داشته باشد، چون احساس ناامنی و بی‌اعتمادی می‌کند و ناخودآگاه هر بار که کسی او را لمس می‌کند، حتی اگر از نزدیک‌ترین افرادش باشد، گارد می‌گیرد.
ارتباط فیزیکی و لمس بدنی بین والدین و فرزند، بسیار اهمیت دارد و راه‌های بسیار خوبی برای ایجاد ارتباط فیزیکی میان پدر یا مادر و کودک وجود دارد که خیلی مناسب‌تر و دلچسب‌تر از قلقلک هستند.
کودک را روی پاهای‌تان بنشانید و برایش کتاب بخوانید، آواز بخوانید، قصه تعریف کنید یا از او بخواهید برای شما داستانی تعریف کند.
بیشتر بچه‌ها ماساژ گرفتن را خیلی دوست دارند. ماساژ نوزادان می‌تواند آن‌ها را آرام کند، به رشد‎شان کمک و دمای بدن‌شان را تنظیم کند. می‌توانید تکنیک‌های ماساژ کودک را فرا بگیرید و کودک‌تان را با یکی دو قطره لوسیون معمولی یا یک عصاره گیاهی ماساژ دهید.
اگر هدف‌تان این است که با کمی تحرک بدنی، با کودک بازی و تفریح کنید، قایم‎موشک، لی‎لی، بازی تعادل (از کودک بخواهید روی یک خط مستقیم راه برود، موزیک هم می‌توانید پخش کنید)، گرگم به هوا، توپ در سبد، بولینگ یا هر بازی مبتکرانه‌ای که کودک‌تان می‌پسندد، فعالیت‌های خوبی هستند. مهم این است که کودک شما، کسی باشد که بازی و شیوۀ لمس بدنش را کنترل می‌کند.