غلبه بر عادت به تعویق انداختن کارها + راهکارهای عملی

به تعویق انداختن کارها می‌تواند بر تمام جنبه‌های زندگی افراد از دvس خواندن گرفته تا زندگی حرفه‌ای آن‌ها تأثیر بگذارد. این عادت ذهنی به صورت کاملا پنهان زمان را از ما می‌دزدد و لیستی تلنبار شده از اهداف تحقق نیافته را برایمان به یادگار می‌گذارد. با این حال، درک روانشناسی اهمال کاری یا همان به تعویق انداختن کارها، پیچیدگی‌های آن را آشکار می‌کند که ریشه در ترکیبی از ترس، کمال‌گرایی و حواس پرتی دارد. این مقاله به بررسی پشت پرده به تعویق انداختن کارها می‌پردازد و راهکارهایی عملی را برای مقابله با آن در اختیارتان قرار می‌دهد.

در این مقاله می‌خوانید:

• چرا کارهایمان را به تعویق می‌اندازیم؟
• راهکارهای عملی برای جلوگیری از به تعویق انداختن کارها
• چرا برخی از افراد تمایل بیشتری به اهمال کاری دارند؟

بیشتر بخوانید:  تنبلی چه دلیلی دارد؟ 10 راهکار ساده برای درمان تنبلی

چرا کارهایمان را به تعویق می‌اندازیم؟

به تعویق انداختن کارها یا همان اهمال کاری یک رفتار پیچیده است که تحت تأثیر ترکیبی از عوامل روانی، زمانی و محیطی قرار دارد. درک اینکه چرا کارها را به تعویق می‌اندازیم مستلزم شناخت تأثیر متقابل ترس، کمال گرایی و بیزاری از کار و تأثیرات محیطی است.

عوامل روانشناسی

به تعویق انداختن کار تحت تأثیر عوامل روانی متعددی است. ترس از شکست یا ترس از برآورده نشدن انتظارات خود یا دیگران می‌تواند افراد را فلج کند تا از انجام وظایف به طور کلی اجتناب کنند. فشار برای عملکرد عالی که به عنوان کمالگرایی شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به اهمال کاری شود زیرا افراد منتظر لحظه یا شرایط کاملا ایده‌آل هستند تا کار خود را شروع کنند. این کمال گرایی اغلب به صورت نوعی خود تخریبی ظاهر می‌شود که مانع پیشرفت و بهره وری خواهد شد.

تمایل به پاداش‌های فوری

یکی دیگر از جنبه‌های روان‌شناختی که به اهمال‌کاری کمک می‌کند، عادت به پاداش‌های فوری است. جایی که افراد رضایت یا تسکین فوری را بر مزایای بلندمدت اولویت می‌دهند. کارهایی که مستلزم پاداش‌های با تأخیر بوده یا نیازمند تلاش مداوم هستند، اغلب در مقابل فعالیت‌هایی که فوراً پاداش دارند مانند چک کردن شبکه‌های اجتماعی یا تماشای تلویزیون، شکست می‌خورند. این تمایل به ترجیح دادن لذت کوتاه مدت بر اهداف بلند مدت، می‌تواند چرخه‌ای از تعلل در انجام کارهای ضروری را تداوم بخشد.

بیزاری از کار

به تعویق انداختن کار همچنین می‌تواند ناشی از بیزاری از کار یا احساس غرق شدن در پیچیدگی یا بزرگی یک کار باشد. هنگامی که با کارهای دلهره آور یا ناخوشایند مواجه می شویم، ممکن است به دلیل ناراحتی یا استرس ناشی از مقابله با چیزی که به عنوان چالش تلقی می‌شود، از شروع آنها اجتناب کنیم. این رفتار اجتنابی می‌تواند به عادت تبدیل شود و به تعویق انداختن به‌عنوان مکانیزم مقابله‌ای در برابر این وظایف تقویت شود.

عدم برنامه‌ ریزی و مدیریت زمان

مهارت‌های ضعیف مدیریت زمان و فقدان برنامه‌ریزی ساختاریافته می‌تواند تمایل به تعویق انداختن کارها را تشدید کند. بدون اهداف مشخص و عدم اولویت‌بندی آن‌ها، افراد ممکن است برای تخصیص مؤثر زمان خود با مشکل مواجه شوند که منجر به انجام کارها با شتاب در لحظه‌های آخر یا انجام وظایف ناقص می‌شود. به تعویق انداختن کار نتیجه برنامه ریزی ناکافی و فقدان مهارت مدیریت زمان است.

عوامل محیطی و موقعیتی

المان‌های محیطی مانند عوامل حواس‌پرتی، وقفه‌ها یا محیط کاری آشفته نیز می‌توانند در به تعویق انداختن کار نقش داشته باشند. دسترسی مداوم به حواس‌پرتی‌های دیجیتالی مانند رسانه‌های اجتماعی و سرگرمی‌هایی مانند بازی‌های کامپیوتری، می‌تواند به راحتی توجه را از کارهای مهم منحرف کند و تمرکز و بهره‌وری را به طرز چشمگیری کاهش دهد.

پیشنهاد ویژه نی نی بان:  قهوه با مغز چه میکند؟ فِرِش و شاداب

راهکارهای عملی برای جلوگیری از به تعویق انداختن کارها

به تعویق انداختن کار، چالشی رایج است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند و می‌تواند مانع از بهره وری شود، پیشرفت را به تاخیر بیندازد و استرس غیرضروری ایجاد کند. غلبه بر اهمال کاری مستلزم پیروی از راهبردهای عملی است که در ادامه به برخی از موثرترین آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

تعیین اهداف و اولویت‌های واضح

ایجاد اهداف روشن، به ذهن جهت‌ می‌دهد و وظایف را قابل کنترل‌تر و کمتر دلهره‌آور می‌کند. پروژه‌های بزرگتر را به مراحل کوچکتر و قابل اجرا با موعد مشخص تقسیم کنید. اولویت‌بندی وظایف باید بر اساس فوریت و اهمیت آن‌ها انجام شود.

ایجاد یک برنامه زمانبندی ساختاریافته

یک برنامه منظم روزانه یا هفتگی ایجاد کنید که زمان‌های اختصاصی را برای وظایف و فعالیت‌های مختلف اختصاص می‌دهد. از ابزارهایی مانند تقویم، دفترهای برنامه ریزی یا نرم‌افزارهایی با همین کارایی برای سازماندهی وظایف خود استفاده کنید. برای ایجاد ثبات و جلوگیری از وسوسه به تعویق انداختن کارها، تا حد امکان به برنامه خود پایبند باشید.

از قانون دو دقیقه استفاده کنید

برای غلبه بر سستی و شروع سریع کارها، قانون دو دقیقه را اجرا کنید. این قانون می‌گوید، اگر کاری را می‌توان در دو دقیقه یا کمتر انجام داد به جای به تعویق انداختن، فوراً آن را انجام دهید. این قانون به ایجاد پویایی کمک می‌کند و احتمال به تعویق انداختن کار را کاهش می‌دهد.

بلوک زمانی ایجاد کنید

از تکنیک‌های ایجاد بلوک‌های زمانی خاص برای کار متمرکز روی وظایف یا پروژه‌های خاص استفاده کنید. در طول این بلوک‌های زمانی، با خاموش کردن گوشی و پیدا کردن یک فضای کاری آرام، حواس‌پرتی‌ها را از بین ببرید. این تمرکز اختصاصی، بهره وری را افزایش می‌دهد و تمایلات به تعویق انداختن را به حداقل می رساند.

وظایف را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید

وظایف پیچیده یا ترسناک را به وظایف فرعی کوچک‌تر و قابل مدیریت تقسیم کنید. پرداختن به هر یک از وظایف فرعی به طور متوالی باعث می‌شود پیشرفت قابل دستیابی باشد و تمایل به به تعویق انداختن کار به دلیل بزرگ و پیچیده بودن آن کاهش یابد.

از تکنیک پومودورو استفاده کنید

تکنیک پومودورو روشی برای مدیریت زمان است که شامل کار در فواصل زمانی متمرکز (معمولاً ۲۵ دقیقه‌ای) و به دنبال آن استراحت‌های کوتاه ۵ تا ۱۰ دقیقه‌ای است. این تکنیک به حفظ تمرکز و بهره وری کمک کرده و در عین حال امکان استراحت کوتاه مدت را فراهم می‌کند، از فرسودگی شغلی جلوگیری کرده و اهمال کاری را کاهش می‌دهد.

حواس پرتی را به حداقل برسانید

عوامل حواس پرتی در محیط خود را که به تعویق انداختن کار کمک می‌کند، شناسایی کرده و به حداقل برسانید. یک فضای کاری مساعد و عاری از بهم ریختگی، سر و صدا و حواس پرتی دیجیتال ایجاد کنید.

ارزیابی روند

عادات خود را به طور منظم ارزیابی کنید و مشخص کنید چه چیزی باعث به تعویق انداختن کار می‌شود. به طور مداوم تکنیک‌های خود را برای بهبود بهره‌وری اصلاح کنید.

بیشتر بخوانید: چطور تنبلی را با کتاب درمان کنیم؟ / ۵ کتاب عالی برای درمان تنبلی

چرا برخی از افراد تمایل بیشتری به اهمال کاری دارند؟

برخی از افراد به دلیل ترکیبی از عوامل روانی، عاطفی و رفتاری، بیشتر مستعد اهمال کاری هستند. یکی از دلایل اصلی، تمایل به تکانشگری و مشکل در خودتنظیمی است. افرادی که با تکانشگری دست و پنجه نرم می‌کنند ممکن است مقاومت در برابر رضایت فوری یا حواس پرتی را دشوار بدانند. این شرایط آنها را به عقب انداختن کارهایی که نیاز به تلاش مداوم دارند، سوق می‌دهد. علاوه بر این، کمال‌گرایی می‌تواند به اهمال‌کاری کمک کند، زیرا افراد ممکن است شروع یک کار را به دلیل ترس از برآورده نشدن استانداردها یا انتظارات بالا به تاخیر بیندازند.

همچنین، اضطراب درباره نتیجه یک کار یا ترس از شکست می‌تواند برخی از افراد را فلج کند و باعث شود آنها اهمال کاری را به عنوان راهی برای جلوگیری از مواجهه با این احساسات پیش بگیرند. مهارت‌های ضعیف مدیریت زمان، نداشتن انگیزه و ترجیح دادن پاداش‌های کوتاه‌مدت بر مزایای بلندمدت نیز نقش مهمی در این که چرا برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد به تعویق انداختن کار هستند، بازی می‌کنند.

کلام آخر

همان طور که در این مقال اشاره کردیم، پشت پرده به تعویق انداختن کارها با خطاهای شناختی و احساسات پیچیده‌ای گره خورده است. به تعویق انداختن کار، یک مقاومت قدرتمند است که می‌تواند تلاش‌های شخصی و حرفه‌ای یک فرد را تضعیف کند. با این حال، افراد با افزایش آگاهی و به کار بردن استراتژی‌های عملی، می‌توانند به طور مؤثرتری در هزارتوی جنگ با اهمال کاری حرکت کنند و آن را کنار بزنند.