جفت قدامی در بارداری، اطلاعاتی که باید بدانید

جفت معمولا در پشت جنین واقع می شود (جفت خلفی)، در صورتی که جفت در جلوی کودک قرار گرفته باشد، یک جفت قدامی نامیده می شود. در اکثر موارد جفت های قدامی خود سبب ریسک بالایی از عوارض برای کودک، مادر یا زایمان نمی شوند؛ در حقیقت همان طور که بارداری به سمت زایمان به پیش می رود، ممکن است جفت چند بار انتقال یافته یا مهاجرت کند.

مراحل پیشرفت جفت
جفت در بدن زن دارای نقش واحدی است. جفت به عنوان یک عضو در نظر گرفته می شود، اما برخلاف دیگر اعضا مانند کلیه ها و ریه فقط در هنگام بارداری زن موجود است. جفت و جنین فرآیند رشد و نمو را با یکدیگر آغاز می کنند-در نخستین روزهای بارداری یک بلاستوسیت در حال رشد-جنینی در مرحله ی اولیه- خود را در دیواره ی رحم جا می دهد. پس از آن به زودی ساختار رگ های خونی رحم دستخوش تغییری می شود که در حالی که جفت و جنین را قادر می سازد تا سریع تر شروع به رشد کنند، اجازه ی جریان خون افزایش یافته را به آنها می دهد.
همان طور که جفت رشد می کند به منظور تحویل اکسیژن، مصونیت ها و مواد غذایی مهم، همراه با جنین حرکت می کند. تا انتهای اولین دوره ی سه ماهه، حدود ۱۲ هفته ی بارداری، جفت به قابلیت های کامل خود به عنوان یک عضو حمایتی برای جنین و نیز به عنوان مانعی در مقابل هر عامل خارجی دیگر می رسد. هم چنین جفت دفع مواد زائد را مدیریت می کند.
ایجاد جفت قدامی در طول بارداری بسیار شایع است. بررسی های گوناگون نشان می دهند که بین یک چهارم تا یک دوم تمام بارداری ها در مرحله ای جفتی در وضعیت جلوی جنین را خواهند داشت. در اکثر موارد این مسئله خطری برای بارداری ندارد.
در بررسی های انجام یافته چند عارضه ی بالقوه از وجود جفت در جلوی جنین یافت شد. اکثر آنها پیامدهای بسیار خفیفی بودند؛ مانند:
- مشکل در احساس لگد زدن کودک، به این دلیل که جفت به عنوان یک پوشش محافظ بین کودک و شکم مادر به کار می رود.
- مسائل مربوط به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در یافتن صدای قلب جنین

چالش هایی در انجام آمنیوسنتز
بیشتر خطرات جدی می توانند شامل افزایش فشار خون، دیابت بارداری و به ندرت جدا شدن جفت، یعنی هنگامی که جفت از دیواره ی رحم جدا می شود، باشند. در بررسی ها این خطرات تنها در تعداد بسیار کمی از بارداری هایی که دارای جفت قدامی بودند، رخ دادند.

جفت قدامی در مقابل جفت خلفی
دو مکان اصلی برای جفت در طول دوران بارداری قدامی و خلفی هستند که به ترتیب به معنی جلو و پشت کودک می باشند. دیگر جای گزینی های کمتر شایع شامل جفت فوندال، در بالای رحم؛ فوندال قدامی؛ فوندال خلفی و جفت سر راهی، هنگامی که این عضو خود را در پایین رحم قرار می دهد، می شود.
جفت در جلوی کودک به عنوان لایه ای بین کودک در حال رشد و شکم مادر به کار می رود، به طوری که احساس حرکت کودک می تواند کاهش یافته یا حتی وجود نداشته باشد. بسیاری از زنان با جفت قدامی باز هم می توانند حرکت یا لگد زدن های کودکشان را حس کنند، اما نه دقیقا به همان شدت که در بارداری ها ی با جفت خلفی حس می گردد. ممکن است زنان باردار باز هم حرکات شدیدی را در امتداد پهلوهایشان یا در پایین ترین قسمت شکم، جایی که در آن جفت قدامی جلوی ضربه را نمی گیرد، حس کنند. همان طور که کودک بزرگ تر و قوی تر می شود، مخصوصا پس از هفته ی ۲۰ بارداری و به خوبی در طول سه ماهه ی سوم بیشتر حرکت آنها می تواند از طریق جفت و شکم حس گردد.

سونوگرافی جفت قدامی
جفت قدامی می تواند آزمایشات خاصی را که انجام آنها در طول دوران بارداری مشکل تر است، انجام دهد. به عنوان نمونه داپلرها و مونیتورهای ضربان قلب جنین می توانند ضربان قلب کودک را به جای ضبط ضربان قلب مادر که در داخل جفت می تپد، افزایش دهند . معمولا سونوگرافی های جفت قدامی باز هم قادر به فراهم آوردن تجسم خوبی از کودک با نگاه کلی به جفت و به کودک می باشند. همواره بسته به موقعیت دقیق جفت، ممکن است تشخیص وضعیت و موقعیت کودک دشوار باشد.

عوارض جفت قدامی
عوارض جفت قدامی در طول دوران بارداری به کودک در حال رشد آسیبی وارد نخواهند کرد؛ اما می توانند در جریان زایمان منجر به برخی مشکلات شوند. برای مثال جفت قدامی قرار گرفته در پایین می تواند موجب شرایطی شود که که تحت عنوان جفت سر راهی شناخته می شود. در این مورد جفت به طور جزئی یا کامل دهانه ی رحم را مسدود می کند که نتیجه ی آن نیاز برای زایمان سزارین است. عوارض نادرتر می توانند شامل شانس بیشتری از ایجاد فشار خون بالا و دیابت بارداری باشند که در طی هر بارداری ممکن است رخ دهند، اما با یک جفت قدامی احتمال وقوع آنها کمی بیشتر است.
زنان با جفت قدامی می توانند خطر تجربه ی خونریزی شدید را داشته باشند. هم زمان با اواخر دوران بارداری، معمولا موقعیت دقیق جفت از طریق سونوگرافی به طور دقیق مورد بررسی قرار می گیرد؛ زیرا هر مهاجرتی به بخش پایین تر رحم می تواند موجب وضع حمل مشکل شود. هم چنین ممکن است مادران بک لیبر را که به شدت دردناک است، تجربه کنند. ممکن است دردهای بک لیبر شدیدتر از آن باشند که از طریق روش های تسکین درد معمولی در جریان وضع حمل کنترل شوند.

زایمان جفت قدامی
اکثر کودکان متولد شده از مادران با جفت قدامی بدون هیچ عارضه ای به دنیا می آیند. هنگامی که درد زایمان شروع می شود، متخصصین مراقبت های بهداشتی به منظور حصول اطمینان از این که جفت قدامی قرار گرفته در پایین مجرای واژن را مسدود نمی کند، مادر را معاینه می کنند. در صورتی که هیچ انسدادی تشخیص داده نشود، معمولا وضع حمل واژینال غیر پیچیده ای امکان پذیر است. اگر سونوگرافی ها ناتوان از نشان دادن موقعیت کودک به طور کامل باشند، ممکن است زایمان بریچ غیر منتظره ای رخ دهد. ممکن است به دلیل وضعیت جفت قدامی پزشکان نتوانند کودک را به منظوز پرهیز از زایمان بریچ دستکاری کنند. در این مورد ممکن است موقعیت بریچ کودک منجر به خونریزی افزایش یافته ای در جریان وضع حمل شود. هم چنین هنگامی که جفت قدامی وجود دارد، برش های سزارین می توانند مشکل باشند؛ زیرا به منظور جلوگیری از پاره شدن جفت که می تواند سبب خونریزی شدید شود، برش ها بر روی شکم باید بسیار دقیق انجام شوند. جفت قدامی نباید هیچ خطر بیشتری از جفت جامانده داشته باشد.