آیا فرزند شما از خواب بیدار می‌شود و فریاد می‌زند؟ چطور می‌توان ترس‌های شبانه را درک و درمان کرد؟

ترس‌های شبانه در کودکان بسیار کوچک رایج است، به طوری که ۲۰ تا ۴۰٪ از کودکان زیر ۳ سال و ۳ تا ۱۴٪ از کودکان در سن مدرسه به آن مبتلا هستند، اما تنها ۲٪ از بزرگ‌سالان به این مشکل دچار می‌شوند. در یک حمله معمولی، والدین کودک خود را به آرامی به تخت می‌گذارند، اما سه ساعت بعد صدای فریاد و تکان‌های وحشت‌زده کودک را می‌شنوند. بیدار کردن کامل کودکان دشوار است و آنها گیج و سردرگم هستند و اغلب هیچ‌گونه خاطره‌ای از این حادثه در صبح روز بعد ندارند.

ترس‌های شبانه اغلب با کابوس‌ها اشتباه گرفته می‌شوند. ترس‌ها معمولاً بی‌ضرر هستند و کودکان معمولاً از طریق آنها رشد می‌کنند.

چه کسی دچار ترس‌های شبانه می‌شود؟

ترس‌های شبانه در اوایل کودکی شایع‌تر هستند. یک مطالعه بر روی ۱,۹۴۰ کودک از کبک نشان داد که ۳۴٪ از کودکان ۱۸ ماهه دچار ترس‌های شبانه می‌شوند، ۱۳٪ در سن ۵ سالگی و ۵٪ در سن ۱۳ سالگی. یک پژوهش نشان داد که اوج آن ممکن است دیرتر باشد، در سن ۵-۷ سال. به هر حال، ترس‌های شبانه معمولاً از سنین پایین شروع می‌شوند و تا نوجوانی ادامه دارند. به ندرت این وضعیت به بزرگ‌سالی می‌رسد. اگرچه برای برخی ممکن است به خواب‌گردی تبدیل شود.

ترس‌های شبانه تحت شرایطی که می‌توان آن‌ها را تا حدی کنترل کرد، شایع‌تر هستند، مانند: کم‌خوابی، رفتن به تخت با مثانه پر، استرس عاطفی، اضطراب (از جمله اضطراب جدایی)، آزار و اذیت، محیط خواب پر سر و صدا و مصرف بیش از حد الکل یا کافئین.

عوامل دیگری که با این نوع اختلال خواب مرتبط هستند عبارتند از: تب، ADHD، اوتیسم، صرع، آپنه خواب و PTSD.

برخی داروها، به‌ویژه داروهای مسکن، می‌توانند باعث ترس‌های شبانه شوند زیرا مدت زمان خواب با حرکت آرام چشم، مرحله عمیق خواب که این حملات در آن رخ می‌دهند را افزایش می‌دهند.

شایان ذکر است که اگرچه ترس‌های شبانه بسیار ناراحت‌کننده هستند و می‌توانند خواب کودکان و والدینشان را مختل کنند، اما خطرناک محسوب نمی‌شوند. تنها در صورتی که شدت آن‌ها به اندازه‌ای باشد که عملکرد روزانه را مختل کند، نیاز به توجه بالینی دارند. اگر در نظر دارید با پزشک مشورت کنید، یک دفترچه خواب داشته باشید و وضعیت ۵ مورد زیر را برای کودکان با مشکلات خواب بررسی کنید:

• مشکلات زمان خواب
• خواب‌آلودگی زیاد در طول روز
• بیدار شدن‌های شبانه
• منظم بودن و مدت زمان خواب
• خرخر کردن

ترس‌های شبانه چیست؟

در یک حمله معمولی، کودک به طور ناگهانی از خواب می‌پرد یا حتی از تخت می‌پرد، قلبش تند می‌زند و با ترس فریاد می‌زند. ممکن است صحبت کند، اما آنچه می‌گوید گیج و مبهم خواهد بود، زیرا گرچه به نظر می‌رسد بیدار است، در واقع در یک وضعیت ترکیبی از خواب و بیداری قرار دارد. بیدار کردن کامل او دشوار است چون این حملات در خواب عمیق (خواب امواج آهسته) رخ می‌دهند. بهتر است در هنگام حمله او را بیدار نکنید و معمولاً در صبح روز بعد هیچ‌چیز از آن به یاد نخواهند آورد.

ترس‌های شبانه از کابوس‌ها متمایز هستند زیرا در نیمه اول شب و در ارتباط با خواب عمیق (مرحله ۳ و ۴) خواب با حرکت آرام چشم اتفاق می‌افتند، در حالی که کابوس‌ها بیشتر در نیمه دوم شب رخ می‌دهند و بیشتر با خواب با حرکت سریع چشم و رویاها همراه هستند. کابوس‌ها به وضوح با جزئیات زنده به یاد آورده می‌شوند و کسانی که آنها را تجربه می‌کنند معمولاً تکان نمی‌خورند و فریاد نمی‌زنند.

ترس‌های شبانه در کودکان بسیار شایع‌تر هستند. وقتی که این مشکل به بزرگ‌سالی منتقل می‌شود، کمی متفاوت به نظر می‌رسد. در حالی که دو سوم از کودکان هیچ‌گونه یادآوری از حملات ترس‌های شبانه یا خواب‌گردی ندارند، همان نسبت از بزرگ‌سالان حداقل یک تجربه را به یاد می‌آورند و حملات خود را تقریباً نیمی از مواقع به خاطر می‌آورند. برای بزرگ‌سالان، ترس‌های شبانه به نظر می‌رسد که بیشتر یک تجربه جدایی‌طلبانه است و می‌تواند با توهمات همراه باشد.

چه کارهایی می‌توانید برای ترس‌های شبانه انجام دهید

اگرچه هیچ‌یک از پیشنهادهای زیر همیشه کارساز نیستند، اما روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید تا ترس‌های شبانه را کاهش دهید یا حتی از بین ببرید. رعایت بهداشت خواب عالی (مانند زمان خواب منظم؛ محدود کردن زمان استفاده از صفحه نمایش، عدم مصرف غذا و نوشیدنی قبل از خواب، به‌ویژه شکر و کافئین؛ اتاق خواب تاریک، خنک و آرام؛ و آیین‌های آرام‌سازی مانند زمان قصه‌گویی) می‌تواند به کاهش ترس‌های شبانه کمک کند.

والدین همچنین می‌توانند سعی کنند استرس‌های موجود بر روی کودکانی که دچار ترس‌های شبانه هستند را محدود کنند. مسائلی مانند آزار و اذیت و اضطراب جدایی ممکن است نیاز به توجه داشته باشند. جالب است که عوامل روان‌شناختی بیشتر در نوجوانان و بزرگ‌سالان با ترس‌های شبانه مرتبط هستند، اما در کودکان این‌طور نیست.

یکی از درمان‌هایی که موفقیت‌هایی داشته، بیدار کردن فرد حدود نیم ساعت قبل از زمانی است که معمولاً حمله‌ای اتفاق می‌افتد. اگر این کار را به مدت دو هفته انجام دهید، می‌تواند چرخه را قطع کند و از تکرار آن جلوگیری کند. با این حال، در برخی موارد، حملات ممکن است فقط دیرتر در شب شروع شوند.

برخی محققان پیشنهاد می‌کند که خوابیدن در کنار کودک می‌تواند ترس‌های شبانه را متوقف کند، به‌ویژه در کودکان بسیار کوچک. محققان می‌گویند که تکامل انسان‌ها را برای خوابیدن تنها در سنین پایین طراحی نکرده است و "ترس‌های شبانه نتیجه ناهماهنگی محیطی بین رفتار تکامل‌یافته و عادت فرهنگی مدرن خوابیدن تنها است." این راه‌حل به‌طور تجربی آزمایش نشده است، اما به نظر می‌رسد برای بسیاری موثر باشد.

در نهایت، ترس‌های شبانه ممکن است شدید به نظر برسند، اما معمولاً بی‌ضرر هستند و کودک شما به مرور زمان کمتر و کمتر با آن‌ها مواجه خواهد شد. روش‌هایی مانند رعایت بهداشت خواب، محدود کردن استرس و بیدار کردن قبل از حمله می‌توانند مفید باشند.